कांकि नरीकार वांचे मना मां हा नाखी, कि वे ओचे मकसद नु पूरा करो, ते जब-तक नरीकारा चे वचन पुरे ना हुती जई, तब तक हेक मन हुती कर आपणा-आपणा राज़ ओ ङरावणे ढौरा नु ङियो जती।
जको ढौर तु ङेखले, ऊं पेहले तां हुते पर हमा कोनी, ते पताला महु निकलती कर विनाश मां ढी, ते धरती चे रेहणे आले जाई नांवे संसारा ची शुरुआत चे समय कनु जीवन ची किताबे मां लिखली कोनी गेली, ऐ ढौरा ची हा हालत ङेखती कर पेहले हुते ते हमा कोनी ते बल्ति आती जई, अचम्भा करे।
ते ङीवे चे सोज़ले बल्ति कङी वी दुधे मां नी चमकी, ते बीन्द ते बीन्दणी ची अवाज बल्ति कङी वी दुधे मां नी सुणीजी। कांकि दुधे व्यपारी धरती चे प्रधान हुते, ते दुधे जादू-टूणे लारे सारीया जातिया भरमालीया गेलीया हुतीया।
कांकि ओचे व्यभिचार ची भयानक मदिरा ची वजह सारीया जातिया ढेती गेलीया, ते धरती चे राजा ने विचे लारे व्यभिचार करला, ते धरती चे व्यपारी ओचे सोख-विलास चे बढ़ती ची वजह धनवान हुले।”
तु माये सब्रा चे वचना नु थामले, ऐवास्ते मैं वी तनु परीक्षा ची वे घड़ी कनु बचाती राखी जको धरती उपर रेहणे आला चे परखणे वास्ते सारे संसारा उपर आणे आली छै।