ते मैं हेक ङरावणे ढौरा नु समुन्दरा महु निकलते हुले ङेखले, जाये ङसां सींगा उपर ङस मुग़ट हुते, ते सात ठोङीया हुतीया, ते ओचीया हर-हेक ठोङीया चे उपर नरीकारा ची निन्दा ची नांवे लिखली पलती।
थोड़ी जा देरी मां ओचा इसड़ा भारी धन खत्तम हुती गेला।’ “ते हर-हेक ब़ेड़ी चलाणे आला, ते पाणीया मां सफर करने आली बन्दी, ते मल्लाह, ते जितने वी समुन्दरा कनु कमाती कर आपणे घर चलाते, वे सारे दूर भिले रेहले।
ते आपणे आपणे ठोङा उपर माटी नाखे, ते रोते हुले ते धाड़-धाड़ करते हुले किहे, “ ‘हाय! हाय! हा बङा शहर जाई सम्पत्ति ची वजह कनु सारे जहाज चलाणे आले धन्नी हुती गेलते ले ङेखा, थोड़ी ही देरी मां उज़ड़ती गेला।’