1 बल्ति मैं ङेखले कि माये सामणे सिय्योन पहाड़ा उपर मैमणे भिले। ते ओचे लारे हेक लख चवालीस हजार बन्दी छी वांचे मत्था उपर ओचे ते ओचे ब़ा चे नां लिखले आले छै।
बल्ति मैं ङेखले कि माये सामणे ओठे हेक चिट्टा बदल हुता। ते ओ बदला उपर हेक बन्दे ब़ेहले हुते जको इन्साना चे पूता आलीकर ङिसे पलता। जाये ठोङा उपर सोने चा मुग़ट ते हाथा मां तेज धारी ची ङातरी छै।
ते वे सिंहासन चे सामणे ते चऊं जीते जींया ते प्राचीना चे सामणे हेक इसड़े नवें गीत गावी भिलते, जको हेक लख चवालीस हजार बन्दा चे सिवाय जको धरती कनु मोल गेहती कर छुड़ाली गेली हुती सेर्फ वानु छोड़ती कर नेरे कुई वी ऊं गीत ना सीख सग़ले।
जको जीतती जई, ओनु मैं आपणे नरीकारा चे मन्दरा मां हेक खम्बा बणावी, ते ओ बल्ति कङी ब़ाहर नी निकली, ते मैं आपणे नरीकारा चे नां ते आपणे नरीकारा चा शहर यानि नवें यरुशलेम शहरा चे नां, जको माये नरीकारा चे गोढु कनु स्वर्ग़ा कनु उतरने आला छै, ते आपणे नां, ओचे उपर लिखी।
यां बाता चे बाद, मैं नजर करली तां का ङेखले, कि स्वर्ग़ा चे हेक दरवाजे खुड़ले आले छै ते जानु मैं पेहले तुरही ची अवाजी जिसड़े आपणे लारे बाता करते सुणले हुते ओह किहे कि, “इठे उपर आती जा, ते मैं वे बाता तनु ङिखाणी जको यां बाता चे बाद पुरे हुवणे जरुरी छै।”
मैं नजर करली, ते ङेखले, हेक पीला जा घोड़ा छै, ते ओचे सवार हुले आले चे नां “मौत” छै, ते नर्क ओचे भांसु-भांसु छै ते वानु धरती ची हेक चौथाई उपर हा अधिकार ङिला गेला कि तलवार, ते अकाल, ते मरी, ते धरती चे जंगली ढौरा लारे लौका नु मारती नाखो।