ते साढे तीन ङिहां चे बाद नरीकारा ची ओर कनु जीवन ची आत्मा वांचे मां घिरती गेली, ते वे आपणे पग़्ग़ा चे दमा उपर भिले रेहती गेले, ते वानु जको ङेखी भिलते ले वे ब़ोहत घणे ङरती गेले।
जिसे बेले ओणे किताब चती गेली, ते वे चाहरी जीती जींये ते चौबीस प्राचीन ओ मैमणे चे सामणे ढेती पले। वांचे महु हर-हेक चे हाथा मां वीणा ते धूप, जको पवित्र लौका चीया प्राथना चे लारे भरले आले सोने चे मुंगर हुते।
वे ईं नवें गीत गाऊं लाग़ले, “तु ये किताबे नु गेहणे, ते ऐचीया मोहरा खोलणे चे लायक छी, कांकि तु बलि हुती कर, आपणे लुहींया लारे हर हेक कोल्ल ते भाषा ते लौक ते जाति महु नरीकारा वास्ते लौका नु मोल गेहले।