13 बल्ति ओही बेले हेक बङा भूकम्प आला, ते शहरा चा ङसवां हेंस्सा ढेती पला, ते ओ भूकम्प लारे सात हजार बन्दी मरती गेली, ते जको बाकि बन्दी बचली वे ङरती गेली, ते स्वर्ग़ा चे नरीकारा ची महिमा करली।
ते साढे तीन ङिहां चे बाद नरीकारा ची ओर कनु जीवन ची आत्मा वांचे मां घिरती गेली, ते वे आपणे पग़्ग़ा चे दमा उपर भिले रेहती गेले, ते वानु जको ङेखी भिलते ले वे ब़ोहत घणे ङरती गेले।
ते नरीकारा चा मन्दर जको स्वर्ग़ा मां छै, ओ खोड़ला गेला, ते ओचे मन्दरा मां ओचे वायदे ची सन्दूक ङिसली, ते बिजलीया ते शब्द ते गरजण ते भूकम्प हुले, ते भयानक बङे-बङे ओले ढेले।
ते ओणे बङी अवाजी लारे केहले, “नरीकारा कनु ङरा ते ओची स्तुति करा। कांकि ओचे न्यां करने चा समय आती गेला, ते भज़न गांवा, ते जेह्णे स्वर्ग़ ते धरती ते समुन्दर ते पाणीया चे सोते बणाले।”
हे प्रभु दुधे कनु कूण नी ङरी? ते दुधे नांवा ची महिमा कूण नी करी? कांकि सेर्फ तु ही पवित्र छी, ते सारीया जातिया आती कर दुधे सामणे ङण्डवत करे, कांकि दुधे न्यां चे काम उजागर हुती गेले।”