ते विणे पूत पैदा करला जको लोहे चे ङण्ड लारे सारीया जातिया उपर राज़ करने आला हुता, ते विचे ब़ाल ओही बेले ब़ा नरीकारा चे गोढु, ते ओचे सिंहासन चे गोढु चती ते पुचाती ङिले।
यां बाता चे बाद, मैं नजर करली तां का ङेखले, कि स्वर्ग़ा चे हेक दरवाजे खुड़ले आले छै ते जानु मैं पेहले तुरही ची अवाजी जिसड़े आपणे लारे बाता करते सुणले हुते ओह किहे कि, “इठे उपर आती जा, ते मैं वे बाता तनु ङिखाणी जको यां बाता चे बाद पुरे हुवणे जरुरी छै।”