कांकि मैं घूमते-फिरते हुले तम्चीया पूजा करने आलीया चीजा नु ङेखले, ते मैं हेक इसड़ी वेदी ङेखली, जाये उपर ईं लिखले पलते ले, ‘अणजाणे ईश्वर चे वास्ते।’ ऐवास्ते जिसे नु तम्ही बिना जाणले पूजा, मैं तम्हानु ओचा समाचार सुणावे पला।
जिसे बेले कनु संसारा ची रचना हुली, नरीकारा चे अणङेखले गोण, ते हमेशा ची शक्ति, ते नरीकारा चा सुभाव, साफ-साफ ङिसे ते सृष्टि चे जरिये नरीकारा नु जाणले वी जाये। ऐवास्ते लौका कनु कुई बहाना कोनी।
ते ओणे बङी अवाजी लारे केहले, “नरीकारा कनु ङरा ते ओची स्तुति करा। कांकि ओचे न्यां करने चा समय आती गेला, ते भज़न गांवा, ते जेह्णे स्वर्ग़ ते धरती ते समुन्दर ते पाणीया चे सोते बणाले।”