जिसे बेले पौलुस ते बरनबास चा वांचे लारे घणा झग़ड़ा ते बहस-बाजी हुली, ते ईं ठहराले गेले कि पौलुस ते बरनबास नु कोच्छ नेरा चैला चे लारे ये बाते चे बारे मां सोच-विचार चे मकसद लारे प्रेरितां ते कलीसिया चे अग़ुवा चे गोढु यरुशलेम सनु भेज़ती ङिले जाओ।
बल्ति पतरस ने सोच-विचार करने चे बाद खड़े हुती कर केहले कि, “हे माये भऊ, तम्ही जाणा कि घणी ङिहें हुली, नरीकारा ने तम्चे महु मनु चुणती गेले, कि माये मुँहा कनु नेरीया जातिया सुसमाचार चा वचन सुणती कर विश्वास करो।
वां ङिहां मां जिसे बेले चैला ची संख्या बधु लाग़ली, बल्ति यूनानी भाषा ब़ोलणे आले इब्रानी बन्दा उपर कुड़कुड़ाऊ लाग़ले कि, “हर ङिओ ची सेवकाई मां अम्चीया बांढीया ची सुधि ना गेहली जई।”
हमा हे माये भऊ, मैं तम्चे कनु बिनती करे पला, कि जको लौक वे शिक्षा चे विपरीत, जको तम्ही गेहली, फूट नाखणे, ते ठोकर ङिवाणे ची वजह बणी, ते वानु भांपती गेहले करा ते वाकनु दूर रेहले करा।
कांकि मनु ङर छै कि, कङी इसड़े ना हो कि, मैं आती कर जिसड़े चाहवे, उसड़े तम्ही ना लाभा, ते मनु वी जिसड़े तम्ही ना चाहवा उसड़े ही ङेखा कि, तम्चे मां झग़ड़ा, डाह, गुस्सा, विरोध, ईर्ष्या, चुग़ली, अंहकार ते व्यवस्था ठीक ना हो।
ये वे छी, जको कुड़कुड़ाते रिही, ते सदा खोट काढ़ते रिही, ते आपणी ही बुरी इच्छा चे मुताबिक टुरी, ते आपणे मुँहा लारे घमण्ड चा बाता करी, ते आपणी भलाई वास्ते नेरा ची चापलूसी करी।
