2 ते उठे चालीस ङिहां तक शैतान ओची परीक्षा करता रेहला। वा ङिहां मां ओणे कोच्छ वी कोनी खाले, ते जब वे ङिहें बीतती चुकली, तां ओनु भोक्क लाग़ली।
सवेले जब ओ यरुशलेम शहरा सनु पुठा आवे पलता, तां ईशु नु भोक्क लाग़ली।
ईशु चालीस ङिओ, ते चालीस रात, उपवास करला, आखिर मां ओनु भोक्क लाग़ली।
ते शैताना ने ओनु केहले, “अगर तु नरीकारा चा पूत छी, तां ऐ पत्थरा नु केह, कि रोटी बणती जाओ।”
ते याकूब चा खुऊ वी उठी हुता, ईशु मार्ग़ चा थाकला आला, ओह खुआ उपर आती ब़ेहला। ते हा ङुपाहरा ची बात हुती।
कांकि जब ओणे परीक्षा ची दशा मां ङोख चले, तां ओ वांची वी सहायता कर सग़े, जाई परीक्षा हुवे।
कांकि अम्चा महायाजक इसड़ा कोनी जको अम्ची कमजोरीया मां अम्चे लारे ङुखी ना हो सग़ो। बल्कि ओ सब बाता मां अम्चे आलीकर परखला गेला, तां वी निष्पाप रेहला।