3 ऐवास्ते ओचे भावां ने ओनु केहले, “गलील नु छोड़ती कर यहूदिया नु जा, कि जको काम तु करी वानु दुधे चैले उठे वी ङेखो।
जब ओ भीड़ चे लौका लारे बाता करे ही पलता, तब ओची आई ते भऊ ब़ाहरु भिली हुती। वे ईशु लारे बाता करना चाहवी ली।
जिसे बेले ओचे कुणम्बा चे बन्दा ने सुणले ओनु आपणे लारे गेहणे वास्ते टुरती पली, कांकि बन्दी किही पलती, “ऐचा चैता टिकाणे कोनी।”
तब ओची आई ते भऊ आली, ते ब़ाहरु भिले रेहती कर ओनु हकरवाले।
ओची आई ते भऊ ओचे गोढु आली, पर भीड़ ची वजह ओचे लारे भेंट ना कर सग़ले।
ओनु केहले गेले, “दुधी आई ते दुधे भऊ ब़ाहरु भिली, तनु मिलणा चाहवी।”
ईशु ते ओचे चैला नु वी ओ बीहा चा छेड़ा ङिला गेलता ला।
ईशु चे ब़ोहत चैला ने ये बाता सुणती कर केहले, “हा कठोर बात छै, यिनु कूण सोण सग़े?”
ऐह वजह कनु ईशु चे ब़ोहत सारे चैले वापिस चाह्ले गेले। ते बल्ति कङी वी ओचे भांसु कोनी टुरले।
पर जिसे बेले ओचे भऊ तेंहवार मां चाह्ले गेले, तां ओ खौद्द वी, चोप-चाप तेंहवार मां चाह्ला गेला।
कांकि इसड़े कुई नी हुवी जको प्रसिद्ध हुवणा चाहवे ते लुकती कर काम करो। अगर तु ईं काम करी तां, आपणे आप नु संसारा उपर प्रकट कर।”
कांकि ओचे खौद्द चे भऊ वी ओचे उपर विश्वास ना करते।
पतरस वां गियारा प्रेरितां चे लारे खड़ा हुला ते ऊंची अवाजी मां किहुं लाग़ला, “हे यहूदी, ते हे यरुशलेम मां सारे रेहणे आले, ईं जाणती गिहा ते कान लातीकर माया बाता सुणा।