मैं इन्साना चा पूत, खाता-पीता आला, ते वे किही ‘ङेखा पेटु ते पियक्कड़ बन्दे, ते चुंगी गेहणे आला चा ते पापीया चा मित्र छै।’ पर नरीकारा चा ज्ञान आपणे कामा लारे सच्चा ठहराला गेला।”
अगर तम्ही संसारा चे हुवा हा तां, संसार तम्चे लारे प्रेम करियो। पर ऐ वजह कनु कि तम्ही संसारा चे कोनी ते मैं तम्हानु संसारा महु चुणती गेले। ऐवास्ते संसार तम्चे लारे बैर राखे।
तम्ही आपणे ब़ा शैताना ची ऊलाद्ध छिवा, ते आपणे ब़ा ची इच्छा नु पुरी करने चाहवा। ओ तां शुरु कनु हत्यारा छै, ते सच्च उपर कोनी रुकला, कांकि सच्च ओचे मां छै ही कोनी। जिसे बेले ओ कूड़ मारे, तां आपणे सुभाव लारे ही कूड़ मारे, कांकि ओ कूड़ा छै, बल्कि कूड़ा चा ब़ा छै।
बल्ति शहर चे मंत्रीया ने बन्दा नु शान्त करती कर केहले, “इफिसुस शहरा मां रेहणे आली बन्दी, कूण ना जाणी कि इफिसुस वासीया चा शहर बङी देवी अरमितिस चे मन्दर, ते आसमाना कनु ढेली आली मूर्ति चा रखवाला छै?
ते ऐ संसारा ची रीति उपर ना चला। पर तम्ची ब़ुध्दि चे नवें हुती जाणे लारे तम्चा चाल-चलन वी बदलता जाओ, जाये कनु तम्ही नरीकारा ची भली, ते भावणे आली, ते सेद्ध इच्छा लारे अनुभव लारे मालुम करते रिहा।
ते तम्चे महु कोच्छ इसड़े ही हुते। पर हमा तम्ही धुपती कर शोद्ध हुती गेले प्रभु ईशु मसीह चे नांवा लारे ते अम्चे नरीकारा ची आत्मा चे जरिये करले गेले कामा चे नतीजे लारे धर्मी घोषित करले गेले ही छिवा।
ते वा अविश्वासीया चे वास्ते, जाई ब़ुध्दि नु ऐ संसारा चे ईश्वर ने यानिकि शैताना ने अन्धी करती नाखली, ताकि मसीह जको नरीकारा चा प्रतिरुप छै, कि ओचे तेजोमय सुसमाचार चे सोज़ले वांचे उपर ना चमको।
ऐवास्ते याद राखा कि तम्ही शरीरा ची रीति लारे नेरीया जातिया छिवा ते जको लौक शरीरा मां हाथा चे करले हुले खतने लारे खतने आले किहवावी, वे तम्हानु बिना खतने ची किही।
यांचे मां अम्ही वी सब चे सब पेहले आपणे शरीरा ची लालसा मां ङिहें गुजारते, ते शरीर ते मना ची इच्छा पुरी करते, ते नेरे लौका आलीकर सुभाव ही कनु क्रोध ची ऊलाद्ध हुते।
ऐवास्ते मैं किहे पला ते प्रभु नु ग़वाह बणाती कर तम्हानु चिताती कर किहे पला कि जिंवे नेरीया जातिया चे लौक आपणे मना ची बेकार रीति उपर चली यूंही तम्ही ना चला।
कांकि हा अम्चा मल्लयोद्ध, लुहीं ते मांस चे लारे कोनी, पर प्रधाना ते अधिकारीया चे लारे, ते ऐ संसार चे अन्धकारा चे हाकिमा लारे ते ओ दुष्टता ची आत्मिक सैना लारे छै जको आसमाना मां छै।
कांकि देमास ने ऐ संसारा नु प्यारा जाणती कर मनु छोड़ती ङिले, ते थिस्सलुनिके शहर सनु चाह्ला गेला, ते क्रेसकेंस गलातिया शहर सनु ते तीतुस दलमतिया शहर सनु चाह्ला गेला।
हे व्यभिचारी बन्दी, का तम्ही ना जाणा, कि संसारा लारे मित्रता नरीकारा चे लारे बैर राखणे छै? ऐवास्ते जको कुई संसारा चे मित्र हुवणे चाहवे, ऊं आपणे आप नु नरीकारा चे बैरी बणावे।
कांकि पेहले तम्ही नेरीया जातिया आलीकर जीवन बीताते, जिंवे बुरी इच्छा चे अनुसार काम करने, ते लोचपण, ते मतवालापन, व्यभिचार, ते पियक्कड़पन, ते किज़ड़ी मूर्तिपूजा मां जिठे पेहले समय गुजारला ओही ब़ोहत छै।
वांचीया आंखीया मां व्यभिचार बसला आला छै ते पाप करले बगैर आलीकर ना सग़ी वे चंचल मना आला नु बकाती गिही वांचे मना नु लोभ करने ची आदत हुली भिली वे श्राप ची ऊलाद्ध छी।
ऐचे कनु नरीकारा ची ऊलाद्ध ते शैताना ची ऊलाद्ध जाणली जाये, जको कुई धर्म चे काम ना करी ऊं नरीकारा कनु कोनी, ते ना ऊं जको आपणे भावां ते ब़ेहणीया लारे प्रेम ना राखी।
हे ब़ाले, तम्ही नरीकारा ची छिवा, ते तम्ही मसीह चे दुश्मना उपर जय पाली, कांकि जको तम्चे मां रेहणे आला नरीकार, ते संसारा मां रेहणे आले शैताना कनु, बङा छै।