1 हे थियुफिलुस, मैं आपणी पेहली किताब वां सारीया बाता चे बारे मां लिखली, जको ईशु ने शुरु मां करले ते करता ते सिखाता रेहला,
कि अन्धे ङेखी ते लंगड़े टुरी-फिरी, ते कोहड़ी शोद्ध करले जई, ते बेहरे सुणी, ते मुड़दे जीते करले जई ते कंगाला नु सुसमाचार सुणाला जाये।
ऐ ङिओ चे बाद ओची घरा आली इलीशिबा गर्भवती हुली, ते पाँचा मेहना तक आपणे आप नु हा केहती कर लुकाती राखले।
ऐवास्ते मनु वी ईं आच्छे लाग़ले कि वा सारीया बाता चा सब हाल शुरु कनु ठीक-ठीक जांच करती कर, वानु दुधे वास्ते क्रमानुसार लिखे,
“दासा ने बल्ति केहले, ‘हे मालिक, जिंवे तु केहले हुते, यूंही करले गेले, ते बल्ति वी जग़ह छै।’
ईशु ने वाकनु पूछले, “किसीया बाता?” वाणे ओनु केहले, “ईशु नासरी चे बारे मां जको नरीकार ते सारे लौका चे गोढु काम ते वचन मां सामर्थी भविष्यवक्ता हुता।
जिसे बेले ईशु आप उपदेश करु लाग़ला, तां करीबन त्रीस साल ची उम्र चा हुता, ते लौक सोचते कि ईशु यूसुफ चा पूत छै, ते ओ एली चा।
“हे इस्राएली लौक, यां वचना नु सुणा, ईशु नासरी हेक इसड़े बन्दे हुता, जाये नरीकारा ची ओर कनु हुवणे चा सबूत वा सामर्थ ची कामे ते अचम्भे ची कामे ते नेरे चैन्ह लारे प्रकट छै, जको नरीकारा ने तम्चे बीच ओचे जरिये करती ङिखाणले जानु तम्ही आप ही जाणा।