ते जिसे बेले यूहन्ना आपणी सेवा पुरी करने आला हुता, तां ओणे केहले, ‘तम्ही मनु का समझा? मैं ओ कोनी। पर ङेखा, माये बाद मां हेक आणे आला छै, जाये ब़ूटा चा तणिया खोलणे चे मैं लायक कोनी।’
पर मैं आपणे प्राणा नु कहीं वी ना समझी कि आपणे प्राणा नु प्यारे जाणे, बल्ति ईं कि मैं आपणी दोड़ नु, ते वे सेवा नु पुरी करे, जको मैं नरीकारा चे अनुग्रह चे सुसमाचार ची ग़वाही ङेणे चे वास्ते प्रभु ईशु ने जको मनु ङिली।
माये जाणे इसड़े दर्शन चे तरफु हुले, जको सुसमाचार मां नेरीया जातिया मां प्रचार करे, ओ वानु मैं बावड़ती ङिले, पर एकान्त मां वानु जको बङे समझले जते ताकि इसड़े ना कि माई ऐ समय ची ते भांसली द्रोक भज़ बेकार ना चाह्ली जाओ,
ओ माया पूत तीमुथियुस, वा भविष्यवाणीया चे वचना चे अनुसार जको पेहले दुधे बारे मां करलीया गेलतीया, मैं ये आज्ञा तनु सोंपे पला, कि तु वांचे अनुसार आच्छी लड़ाई नु लड़ता रेह।
तु माये सब्रा चे वचना नु थामले, ऐवास्ते मैं वी तनु परीक्षा ची वे घड़ी कनु बचाती राखी जको धरती उपर रेहणे आला चे परखणे वास्ते सारे संसारा उपर आणे आली छै।
मैं दुधे कामा नु जाणे, ङेख, मैं दुधे सामणे हेक दरवाजे खोड़ले आले छै, जानु कुई बन्द ना कर सग़ी, दुधी सामर्थ थोड़ी जी तां छै, बल्ति वी तु माये वचना चा पालन करला ते माये नांवा चा इन्कार कोनी करला।
वांचे महु हर-हेक नु चिट्टी ओढ़णी ङिली गेली, ते वानु केहले गेले कि, “नेरा थोड़ी देर तक आराम करा, जब तक कि तम्चे लारे चे दास ते भऊ जको तम्चे आलीकर मरीजणे आले छी, वांची वी गिणती पुरी ना हुती गिहो।”