कांकि जा लौका चे मन मोटे हुती गेले, ते काना लारे ऊंचे सुणी ते आपणीया आंखीया बन्द करती गेलीया, कङी इसड़े ना हो कि वे आंखीया लारे ङेखी, ते काना लारे सुणी, ते मना लारे समझी ते फिरती जई मैं वांचा उद्धार करी।’
ते वे इसड़ीया मनघड़न्त कहाणीया ते बेअन्त पीढ़ीया उपर मन ना लावा, जाये कनु लड़ाई-झगडे़ हुवी, ते नरीकारा ची वा इच्छा चे अनुसार कोनी, जको विश्वास लारे ही पुरी हो सग़े, यूंही ही मैं बल्ति किहे पला।
कांकि जिसे बेले अम्ही तम्हानु आपणे प्रभु ईशु मसीह ची ताकत चा, ते आवणे चा समाचार ङिला हुता तां वे चतराई लारे घड़लीया आलीया कहाणीया चा सहारा कोनी गेला हुता। बल्कि अम्ही तां आप ही खौद्द ओची महानता चे ग़वाह छिऊं।