जको कुई राज़ चा वचन सुणती कर ना समझी, ओचे मना मां जको कोच्छ राहले गेले हुते, ओनु ओ दुष्ट आती कर खोसती कर चाह्ला जाये, ईं ऊंही बीज छै, जको मार्ग़ चे किनारे राहले गेले हुते।
मैं तम्हानु सच्च किहे पला कि जको भिले, वांचे महु कोच्छ इसड़े छी कि जब तक मैं इन्साना चे पूता नु ओचे राज़ मां आते हुले नी ङेखती गिहे, तब तक मौत चा स्वाद कङी नी चाखे।”
पर हमा अम्चे उद्धार करने आला ईशु मसीह चे प्रकट हुवणे चे जरिये प्रकाशित हुला, जेह्णे मौत चा नाश करला, ते जीवन ते अमरता नु ओ सुसमाचार चे जरिये प्रकाशमान करती ङिला।
हे ब़ाला आले, मैं तम्हानु ऐवास्ते लिखे पला जको शुरु कनु छै, तम्ही ओनु जाणा। हे जवानु, मैं तम्हानु ऐवास्ते लिखे पला कि तम्ही ओ दुष्टा उपर जय पाली। हे माई प्यारी ब़ाले, मैं तम्हानु ऐवास्ते लिखे पला कि तम्ही ब़ा नरीकारा नु जाणती गेले।
ते कैन चे समान ना बणा, जाया रिश्ता शैताना लारे हुता, जेह्णे आपणे भावां नु मारती ङिलते। ओनु किसी वजह लारे मारले हुते? ऐवास्ते कि ओचे काम बुरे हुते, ते ओचे भऊ हाबिल चे काम धर्म चे हुते।
ते जाति-जाति नु मारणे चे वास्ते ओचे मुँहा कनु हेक तेज धार ची तलवार निकले पलती ली, ते ओ लोहे चा राज़ङण्ड चती कर वांचे उपर राज़ करी, ते ओ सर्वशक्तिमान नरीकारा चे खतरनाक गुस्से ची जलजलाहट चे मदिरा चे कुण्डे मां अंगूरा चे रसा नु निचोड़ी।