पर जको धनी हुवणे चाहवे, ओ इसड़ी परीक्षा मां पड़ती कर फन्दे मां फसती कर ते घणे बेकार मूर्खता ते नुकसान पुचाणे आलीया बाता मां फसती जई, जको बन्दा नु बिगाड़ती नाखे ते विनाश चे समुन्दरा मां ब़ुङाती नाखे।
पर प्रभु चा ङिओ चोरा आलीकर आती जई। ओ ङिओ आसमान बङी हड़बड़ाहट ची अवाजी लारे जता रिही ते सारीया चीजा तपती कर पिघलती जाये ते धरती ते विचे उपर चे सारे काम ब़लती जाये।
ते नरीकारा चे ओ ङिओ ची बाट ङेखणी चाही छै ते ओचे जल्दी आवणे वास्ते जत्तन करना चाही छै जिसी वजह कनु आसमान जाखते लारे पिघलती जई ते आसमाना चे तारागण ब़ोहत ही तपती कर गलती जाये।
जिंवे करती सदोम ते अमोरा ते वांचे आस-पास चे शहर, जको वांचे आलीकर व्यभिचारी हुती गेलते ते बुराई चे मार्ग़ उपर टुरती पले। वानु कङी ना ब़िझणे आले जाखते मां नाखती ङेणे चा ङण्ड ङिला गेला, वे अम्चे वास्ते मिसाल चे रुप मां ठहराले गेले।
जको ढौर तु ङेखले, ऊं पेहले तां हुते पर हमा कोनी, ते पताला महु निकलती कर विनाश मां ढी, ते धरती चे रेहणे आले जाई नांवे संसारा ची शुरुआत चे समय कनु जीवन ची किताबे मां लिखली कोनी गेली, ऐ ढौरा ची हा हालत ङेखती कर पेहले हुते ते हमा कोनी ते बल्ति आती जई, अचम्भा करे।