जिंवे ङिहां मां अम्ही रिहुं वी, यूंही अम्हानु सिधी चाल चलणी चाही छै, ना कि लीलाक्रीड़ा, ते पियक्कड़पन, ना व्यभिचार, ते लोचपण मां, ते ना ही झग़ड़े ते ईर्ष्या मां लाग़ले रिहा।
ऐवास्ते मैं किहे पला ते प्रभु नु ग़वाह बणाती कर तम्हानु चिताती कर किहे पला कि जिंवे नेरीया जातिया चे लौक आपणे मना ची बेकार रीति उपर चली यूंही तम्ही ना चला।
जको विरोध करे, ते हर हेक कनु जको ईश्वर जा पूजनीये किहवावे, आपणे आप नु बङे ठहरावे, इठे तक कि ओ नरीकारा चे मन्दरा मां ब़ेसती कर आपणे आप नु ईश्वर ठहरावे।
जाये जरिये ओणे अम्हानु बेशकीमती ते ब़ोहत ही बङे वायदे ङिले कि यांचे जरिये तम्ही वे सड़ाहट कनु छुटती कर जको संसारा मां बुरी अभिलाषा कनु हुवे ईश्वरीय सुभाव चे भईवाल हुती जावा।
वांचीया आंखीया मां व्यभिचार बसला आला छै ते पाप करले बगैर आलीकर ना सग़ी वे चंचल मना आला नु बकाती गिही वांचे मना नु लोभ करने ची आदत हुली भिली वे श्राप ची ऊलाद्ध छी।
जब वे प्रभु ते उद्धारकर्ता ईशु मसीह ची पिछाण चे जरिये संसारा ची कई तरह ची अशोद्धता कनु बचती निकलो, ते बल्ति वांचे मां फसती कर हारती गेले, तां वांची दशा पेहली कनु वी बुरी हुती गेली छै।
ऐवास्ते हे प्यारे, तम्ही लौक पेहले ही कनु यां बाता नु जाणती कर चौकस रिहा, कि अधर्मीया चे भ्रम मां फसती कर आपणी मजबूती नु हाथा लारे किठी गुंती ना ब़ेसा।