“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
ते ओ माये भऊ ते ब़ेहणीया, अम्ही तम्हानु आपणे प्रभु ईशु मसीह चे नांवा कनु आज्ञा ङिऊं पले, कि हर हेक इसड़े भावां कनु अलग़ रिहो, जको आलसी छी, ते जको शिक्षा ओणे अम्हा कनु गेहली विचे अनुसार ना चलता हो।
कांकि कसरत लारे शरीरा नु थोड़ा फायदा तां हुवे वे, पर नरीकारा ची भग़ती सारीया बाता चे वास्ते लाभदायक छै, कांकि ऐ समय ची ते आणे आले जीवन ची आशीषा ची प्रतिज्ञा ऐचे वास्ते छै।
ते जिंवे यन्नेस ते यम्ब्रेस जको सिखावणे आले हुते, वाणे मूसा चा विरोध करला हुता, यूंही ये वी सच्चाई चा विरोध करी, ये तां इसड़ी बन्दी छी, जाया दिमाक खत्तम हुती गेला ते वे विश्वास मां निक्कमे छी।
वांचे उपर हाय! कांकि जेह्णे कैन चे मार्ग़ नु चुणती गेले, ते धन-दौलत ची लालच ची वजह वाणे वाहो गलती करली, जको बिलाम ने करली हुती। ते कोरह आलीकर विरोध करती कर नाश हुले।
कांकि ओचे व्यभिचार ची भयानक मदिरा ची वजह सारीया जातिया ढेती गेलीया, ते धरती चे राजा ने विचे लारे व्यभिचार करला, ते धरती चे व्यपारी ओचे सोख-विलास चे बढ़ती ची वजह धनवान हुले।”