4 तां ओ घमण्डी हुती गेला, ते कहीं ना जाणी, पर ओनु बहस-बाजी ते अक्षरा उपर तर्क करने चा रोग़ छै, जाये कनु नफरत, ते झग़ड़े, ते निन्दा चीया बाता, ते गन्दे-गन्दे शक्क पैदा हुवी,
जिसे बेले पौलुस ते बरनबास चा वांचे लारे घणा झग़ड़ा ते बहस-बाजी हुली, ते ईं ठहराले गेले कि पौलुस ते बरनबास नु कोच्छ नेरा चैला चे लारे ये बाते चे बारे मां सोच-विचार चे मकसद लारे प्रेरितां ते कलीसिया चे अग़ुवा चे गोढु यरुशलेम सनु भेज़ती ङिले जाओ।
जिंवे ङिहां मां अम्ही रिहुं वी, यूंही अम्हानु सिधी चाल चलणी चाही छै, ना कि लीलाक्रीड़ा, ते पियक्कड़पन, ना व्यभिचार, ते लोचपण मां, ते ना ही झग़ड़े ते ईर्ष्या मां लाग़ले रिहा।
कांकि जिसे बेले तम्हानु कुई दास बणाती गिहे, जा ते खाती जाये, जा फसाती गिहे, जा आपणे आप नु बङे बणावे, जा तम्चे मुँहा उपर थप्पड़ मारे, ते तम्ही सहन करती गिहा वी।
कुई बन्दे दीनता चा ङिखावा करती स्वर्ग़दूता ची पुज़ा करती तम्हानु बेवकूफ ना बणाओ, तम्ची द्रोड़ने चे प्रतिफल कनु दूर ना करो। इसड़े बन्दे ङेखली आलीया बाता मां लाग़ले रिहे ते आपणे शरीरिक समझ उपर बेकार मां फुंडे।
जको विरोध करे, ते हर हेक कनु जको ईश्वर जा पूजनीये किहवावे, आपणे आप नु बङे ठहरावे, इठे तक कि ओ नरीकारा चे मन्दरा मां ब़ेसती कर आपणे आप नु ईश्वर ठहरावे।
ते वे इसड़ीया मनघड़न्त कहाणीया ते बेअन्त पीढ़ीया उपर मन ना लावा, जाये कनु लड़ाई-झगडे़ हुवी, ते नरीकारा ची वा इच्छा चे अनुसार कोनी, जको विश्वास लारे ही पुरी हो सग़े, यूंही ही मैं बल्ति किहे पला।
पर ईं लौक बेवकूफ ढौरा आलीकर छी जको ब़झणे वास्ते ते रुसणे वास्ते पैदा हुले ते जिसीया बाता नु जाणी ही ना, वांचे बारे मां ङुजा नु बुरे-भले किही, वे आपणी सड़ाहट मां आप ही सड़ती जाये।
ये वे छी, जको कुड़कुड़ाते रिही, ते सदा खोट काढ़ते रिही, ते आपणी ही बुरी इच्छा चे मुताबिक टुरी, ते आपणे मुँहा लारे घमण्ड चा बाता करी, ते आपणी भलाई वास्ते नेरा ची चापलूसी करी।