मैं इन्साना चा पूत जिसड़े माये वास्ते लिखले गेले, जाये ही पला, पर ओ इन्साना उपर हाय! जाये जरिये मैं इन्साना चा पूत पकड़वाला जई। अगर ओ इन्साना चा जनम ही ना हुवीया, तां ओचे वास्ते भले हुते।”
मैं तां पेहले निन्दा करने आला, ते सतावणे आला, ते अन्धेर करने आला हुता, तां वी माये उपर दया हुली, कांकि मैं अविश्वास ची दशा मां बिना सोचले समझले, ये कामे करली हुती।
हेक इसड़ा पत्थर जाये कनु वे ठोकर खई, हेक इसड़ी चट्टान जाये उपर वे फिसलती कर ढेती पड़ी।” वे वचना मां विश्वास ना करने चाहवी, ऐवास्ते वे ठोकर खाती कर ढेती पड़ी। हाओ वांचे भाग़ा मां लिखले पले।
शमौन पतरस चे तरफु जको ईशु मसीह चा दास छै ते प्रेरित छै, हा चिठ्ठी वां लौका चे नांवे जेह्णे अम्चे नरीकार ते उद्धारकर्ता ईशु मसीह ची धार्मिकता चे जरिये अम्चे आलीकर ब़ोहत कीमती विश्वास गेहला।
कांकि कितनी इसड़ी इन्साने चोप-चाप तम्चे मां घिरती आली, जाये ऐ ङण्ड चे बारे मां शास्त्रा ने पेहले कनु ही भविष्यवाणी करती ङिलती। ये भग़तीहीन छी, ते अम्चे नरीकारा चे अनुग्रह नु लोचपण करने वास्ते पट्टा समझती गेला, ते अम्चे सेर्फ स्वामी प्रभु ईशु मसीह चा इन्कार करी।