ते वे चैला चे मना नु मजबूत करते रेहले ते हा उपदेश करते कि विश्वासा मां बणले रिहा, ते ईं केहते कि, “अम्हानु बङे क्लेश भोग़णे जरुरी छै नरीकारा चे राज़ मां जाणे वास्ते।”
ते वा बाता चा खोलती-खोलती कर मतलब समझाता कि मसीह चे ङोख चवणे, ते मरला आला महु जीते हुवणे, जरुरी हुते, ते “हाओ ईशु जाया मैं तम्हानु प्रचार बावड़े, मसीह छै।”
ओ खौद्द ही अम्चे पापा नु आपणे शरीरा चे उपर चती कर क्रूसा उपर चढ़ती गेला, जाये कनु अम्ही पापा चे वास्ते मरती कर धार्मिकता चे वांचे वास्ते जीवन बिताऊं, ओचे ही मार खाणे ची वजह कनु तम्ही चंगे हुले।
कांकि मसीह ने वी अम्चे पापा चे वास्ते ङोख भोग़ले। यानिकि ओ बेकसूर हुता। अम्चे पापा चे वास्ते हेक वारी मरती गेला कि अम्हानु नरीकारा चे गोढु गेहती जाओ। शरीरा चे जरिये तां ओ मारला गेला, पर आत्मा चे जरिये जिवाला गेला।
तम्ही बुराई चे बदले मां बुराई ना करा। ते ना गालीया चे बदले गालीया काढ़ा, पर ऐचे बदले आशीष ही ङिया। कांकि तम्ही आशीष चे वारिस हुवणे चे वास्ते हकारले गेले।
ते वे मैमणे चे लुहींया ची वजह कनु, ते आपणी ग़वाही चे वचन ची वजह कनु, ओचे कनु जीतती गेले, ते वाणे आपणे प्राण नु प्यारे कोनी जाणले, इठे तक कि मौत नु वी सहन करती गेले।