“हे कप्पटी शास्त्री ते फरीसी, तम्चे उपर हाय! तम्ही इन्साना वास्ते स्वर्ग़ चे राज़ चे दरवाजे बन्द करती नाखा, ना तां आप ही ओचे मां जावा, ते ना ओचे मां जाणे आला नु जऊं ङिया।
हे माये भऊ, तम्ही आजाद हुवणे वास्ते हकारले गेले छिवा, पर इसड़े ना कि ये आजादी नु शरीरा चे कामा चे वास्ते मौका बणावा, बल्कि प्रेमा लारे हेके ङुजे चे दास बणा।
कांकि कितनी इसड़ी इन्साने चोप-चाप तम्चे मां घिरती आली, जाये ऐ ङण्ड चे बारे मां शास्त्रा ने पेहले कनु ही भविष्यवाणी करती ङिलती। ये भग़तीहीन छी, ते अम्चे नरीकारा चे अनुग्रह नु लोचपण करने वास्ते पट्टा समझती गेला, ते अम्चे सेर्फ स्वामी प्रभु ईशु मसीह चा इन्कार करी।