Liib 2:2 - RUAC KUƆTH IN RƐL RƆ2 Kä a nöŋɛ gaat Ä-ron tin la bööth palä, kä bi bööth palä min lät la̱t tëtdɛ thiäŋ kä nup ɛmɔ kɛnɛ liɛɛthdɛ amäni wälɛ kɛɛliw, kä bɛ jɛ waŋ wi̱i̱ yi̱kä, kä bä muc tiɛm kɛ ɣöö ca kɔn wa̱ŋ Kuoth Nhial. Kä ɛn miɛl mi̱eth ɛmɛ ba ŋuäny mi gɔaa mi tɛth lɔc Kuoth Nhial. Faic an caibideil |
“Kä ram mi ŋoot thäk ce̱tdɛ kɛ ram mi näk ni raan, kä ram mi tho̱p ruath dɛ̈ɛ̈l rɔɔmä ala muc, ce̱tdɛ nikɛ ram mi to̱l ni ŋuäk jiöök, kä ram mi no̱o̱ŋni muc bɛɛl, ce̱tdɛ nikɛ ram no̱o̱ŋni riɛm kuɔ̱ndhuɔ̱ɔ̱r, kä ram mi waaŋni wal tin kuɔ̱r kuɔ̱ɔ̱r, ce̱tdɛ nikɛ ram mi palni kuoth jiaath. Kɛn nɛy tɔ̱tɔ̱ ca mɛk ni dupkiɛn, kä nhɔk kɛn ni jiäkiɛn,