“Täämɛ, dɔ̱diɛn ɛn, yɛn bia ɣä lät kä kɛmɛ kɛ bieyni ti dël dëël ti nyin gɔw da̱ŋ wäl ti yiël kɛnɛ ti mɛ̈ri kɛ ti dööli ti ca lathdiɛn mɛn agɔaa, kä ca tak agɔaa, kä bi kɛ la̱t ni kuurä, ba kɛ biɛl rɛci kɛ pua̱ny ti ce̱tkɛ pua̱ny ja̱a̱kni.
Kä nɛy diaal tëë ca rɔ̱ je̱k, cukɛ biɛl biey mi yie̱l no̱o̱ŋ kɛnɛ mi mɛr kɛ mi do̱l, kɛ bieyni ti ca mɛn, kɛ mi̱em böwni, kɛnɛ tuacni rɔɔmni ti thiääŋ, kiɛ tuacni böwni kiɛ duäl, cukɛ kɛ no̱o̱ŋ.
Kɛ jɛn duɔ̱ɔ̱p ɛmɔ yɛn tin la ŋuɛ̈tni kɛn, nhɔakɛ ruac nɛɛni tin di̱t ni kɛn kä yɛ. Kä yɛn diaal la̱thɛ ni ciaŋ mi kɔ̱c kɔ̱c kɛ ɣöö bia rɔ̱ lätikä, kɛ ɣöö ci Ruac Kuɔth wee i̱, “Kuoth gaakɛ nɛy ti liakɛ rɔ̱, kä duundɛ ɣöö tho̱pɛ puɔ̱th ram mi kɔ̱c.”