Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 49:16 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

16 ความ​น่ากลัว​ของ​เจ้า​ที่​มี​ต่อ​ผู้​อื่น และ​ใจ​หยิ่ง​ยโส​ของ​เจ้า​ได้​ลวง​เจ้า​แล้ว เจ้า​อาศัย​อยู่​ใน​ซอก​หิน อยู่​บน​ภูเขา​สูง แม้​ว่า​เจ้า​จะ​ทำ​รัง​ของ​เจ้า​ให้​อยู่​สูง​เท่า​กับ​รัง​นก​อินทรี เรา​ก็​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​ลง​มา​จาก​ที่​นั่น” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ​ดัง​นั้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

16 ความหวาดกลัวของเจ้า ทั้งความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้า ได้หลอกลวงเจ้า เจ้าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน ผู้ยึดยอดภูเขาไว้ แม้เจ้าทำรังของเจ้าสูงเหมือนอย่างรังนกอินทรี เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่นั่น” พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้แหละ

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

16 เพราะความหวาดเสียวของเจ้าได้หลอกลวงเจ้า ทั้งความเห่อเหิมแห่งใจของเจ้า โอ เจ้​าผู้ซึ่งอาศัยอยู่ในซอกหิน ผู้​ยึดยอดภูเขาไว้​เอ๋ย แม้​เจ้​าทำรังของเจ้าสูงเหมือนอย่างรังนกอินทรี เราจะฉุดเจ้าลงมาจากที่​นั่น พระเยโฮวาห์ตรั​สด​ังนี้​แหละ

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

16 ความสยดสยองที่เจ้าคิดขึ้น และความหยิ่งผยองในใจได้หลอกลวงเจ้า เจ้าผู้อาศัยอยู่ในซอกหิน ผู้ครอบครองยอดเขา แม้เจ้าจะสร้างรังไว้สูงเหมือนรังนกอินทรี เราก็จะฉุดเจ้าให้ตกลงมา” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศดังนั้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

16 เอโดม เจ้า​ทำให้​คนอื่น​เกรง​กลัว เจ้า​เลย​หลงตัวเอง​นึกว่าแน่ เจ้า​มัน​หยิ่งทะนง เจ้า​อาศัย​อยู่​ตาม​ซอกหินผา เจ้า​ครอบ​ครอง​เนินเขาสูง ถึง​เจ้า​จะ​สร้าง​รัง​ไว้สูง​เหมือน​นกอินทรี เรา​ก็​จะ​เอา​เจ้า​ลงมา​จาก​ที่นั่น” พระยาห์เวห์​พูด​ว่า​อย่างนั้น

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

16 เพราะ​ความ​ที่​เจ้า​ให้​เขา​พิลึก​พึง​กลัว​นั้น, ความ​อหังการ​ใน​ใจ​ของ​เจ้า​ได้​ล่อลวง​เจ้า, โอ้​เจ้าที่​ได้​อาศัย​อยู่​ใน​ถ้ำ​อุโมงค์​แห่ง​ภูเขา​ศิลา. ผู้​ที่​ได้​ถือ​ภูเขา​อัน​สูง​ได้​เอ๋ย, ถึง​มาตรแม้น​เจ้า​ได้​ทำ​รัง​ของ​เจ้า​ใน​ที่​สูง​เหมือน​อย่าง​นก​อินทรี, เรา​จะ​เอา​ตัว​ลง​มา​แต่​นั้น, พระ​ยะ​โฮ​วา​ได้​ตรัส.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 49:16
21 Iomraidhean Croise  

ท่าน​ฆ่า​ชาว​เอโดม 10,000 คน​ใน​หุบเขา​เกลือ และ​ยึด​เมือง​เส-ลา​ไว้ เรียก​ชื่อ​เมือง​ว่า โยกเธเอล ซึ่ง​เป็น​ชื่อ​มา​จน​ถึง​ทุก​วัน​นี้


เป็น​เพราะ​คำ​บัญชา​ของ​เจ้า​หรือ​ที่​นก​อินทรี​โผ​บิน​ขึ้น​สู่​ท้องฟ้า และ​สร้าง​รัง​ของ​มัน​บน​ที่​สูง​สุด​ได้


สิ่ง​ที่​ตาม​ความ​เย่อหยิ่ง​จองหอง​มา​คือ​ความ​พินาศ และ​วิญญาณ​ที่​ยโส​ต้อง​เผชิญ​กับ​ความ​ล้ม​เหลว


ความ​ตาย​และ​ชีวิต​อยู่​ใน​บังคับ​ของ​ลิ้น และ​บรรดา​ผู้​ที่​รัก​ลิ้น​ก็​จะ​อิ่มเอม​จาก​ผล​ของ​มัน


ความ​เย่อหยิ่ง​ทำให้​คน​ตก​ต่ำ​ลง ส่วน​คน​ถ่อม​ตัว​ใน​ฝ่าย​วิญญาณ​จะ​ได้​รับ​เกียรติ


โอ แม่​นก​พิราบ​ของ​ฉัน​เอ๋ย เธอ​หลบ​อยู่​ใน​ซอก​หิน ซ่อน​ตัว​อยู่​ที่​ข้าง​ภูเขา ให้​ฉัน​ดู​หน้า​เธอ ให้​ฉัน​ได้ยิน​เสียง​ของ​เธอ เพราะ​เสียง​ของ​เธอ​ไพเราะ​นัก และ​ใบ​หน้า​ของ​เธอ​ก็​งดงาม


มือ​ของ​เรา​เอื้อม​ถึง​ความ​มั่งมี​ของ​บรรดา​ชน​ชาติ ประหนึ่ง​มือ​ที่​เอื้อม​ถึง​รัง​นก เรา​รวบ​ดินแดน​ทั้ง​ปวง​ได้ ประหนึ่ง​คน​ที่​รวบ​เก็บ​ไข่​นก​ที่​ถูก​ทอดทิ้ง ไม่​มี​สักตัว​ที่​ขยับ​ปีก หรือ​เปิด​ปาก​หรือ​ร้อง​เจี๊ยบจ๊าบ”


มนุษย์​จะ​เข้า​ไป​ใน​ถ้ำ​หิน และ​ใน​ซอก​ผา ให้​พ้น​จาก​เบื้อง​หน้า​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ผู้​น่า​เกรงขาม และ​จาก​ความ​ยิ่ง​ใหญ่​อัน​งาม​ตระการ​ของ​พระ​องค์ เมื่อ​พระ​องค์​ลุก​ขึ้น แผ่นดิน​โลก​ก็​หวาด​หวั่น


พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กล่าว​ดังนี้​ว่า “แม้​เชลย​ของ​นัก​รบ​ผู้​กล้าหาญ​ก็​จะ​ได้​รับ​การ​ปลด​ปล่อย และ​ของ​ที่​ริบ​ได้​จาก​คน​โหด​เหี้ยม​ก็​ริบ​กลับ​คืน​มา​ได้ เพราะ​เรา​จะ​ราวี​คน​ที่​ราวี​เจ้า และ​เรา​จะ​ช่วย​ลูกๆ ของ​เจ้า​ให้​รอด​ปลอดภัย


เจ้า​พูด​ได้​อย่างไร​ว่า ‘พวก​เรา​เป็น​วีร​บุรุษ และ​นักรบ​ผู้​กล้าหาญ’


ดู​เถิด เรา​จะ​ทำ​ให้​เจ้า​ด้อย​ใน​ท่าม​กลาง​บรรดา​ประชา​ชาติ ทุก​คน​จะ​ดูหมิ่น​เจ้า


“จง​บอก​นัก​ธนู​ที่​โจมตี​บาบิโลน ทุก​คน​ที่​ง้าง​คัน​ธนู ตั้ง​ค่าย​รอบ​เมือง อย่า​ปล่อย​ให้​ผู้​ใด​หลบ​หนี​ไป​ได้ กระทำ​กลับ​คืน​ตาม​ที่​เมือง​นั้น​ได้​กระทำ​ต่อ​ผู้​อื่น เพราะ​เมือง​นั้น​ยโส​และ​ไม่​ยอม​เชื่อ​ฟัง​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า องค์​ผู้​บริสุทธิ์​ของ​อิสราเอล


แม้​หากว่า​บาบิโลน​จะ​สามารถ​ปีน​ขึ้น​ได้​ถึง​ฟ้า​สวรรค์ และ​แม้​หากว่า​บาบิโลน​จะ​สร้าง​ที่​สูง​ให้​แข็ง​แกร่ง เรา​ก็​ยัง​จะ​ให้​บรรดา​ผู้​ทำลาย​มา​โจมตี​แผ่นดิน​นั้น” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ​ดัง​นั้น


ถ้า​หาก​ว่า​พวก​เขา​จะ​ขุด​ลง​ไป​ยัง​แดน​คน​ตาย มือ​ของ​เรา​ก็​จะ​กำจัด​พวก​เขา​เอง ถ้า​พวก​เขา​จะ​ปีน​ขึ้น​สู่​ฟ้า​สวรรค์ เรา​ก็​จะ​ฉุด​พวก​เขา​ลง​มา​จาก​ที่​นั่น


วิบัติ​จง​เกิด​แก่​คน​ที่​สร้าง​คฤหาสน์​ของ​เขา​ซึ่ง​ได้​มา​จาก​ผล​ประโยชน์​ที่​ไร้​คุณธรรม เพื่อ​ตั้ง​ที่​อยู่​ของ​เขา​ไว้​บน​ที่​สูง เพื่อ​หนี​ให้​พ้น​จาก​ความ​พินาศ


แต่​เรา​ชัง​เอซาว และ​เรา​ได้​ทำ​ให้​ดินแดน​เนินเขา​ของ​เขา​กลาย​เป็น​ที่​ร้าง​อัน​แร้นแค้น และ​ยก​มรดก​ของ​เขา​ให้​แก่​หมาใน​ของ​ถิ่น​ทุรกันดาร”


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan