เยเรมีย์ 14:4 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

⁴ เพราะ​พื้นดิน​แห้งผาก เนื่องจาก​แผ่นดิน​แล้ง​ฝน ชาว​สวน​ละอาย​ใจ จึง​ได้​คลุม​ศีรษะ​กัน

Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

⁴ เพราะเรื่องแผ่นดินที่แตกระแหง เนื่องจากไม่มีฝนตกบนแผ่นดิน พวกชาวนาก็อับอาย จึงคลุมศีรษะเสีย

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

⁴ เพราะเรื่องแผ่นดิ​นที​่​แห​้งแล้งเนื่องจากไม่​มี​ฝนตกบนแผ่นดิน ชาวนาทั้งหลายก็​อับอาย เขาทั้งหลายจึงคลุมศีรษะของเขาเสีย

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

⁴ ผืนแผ่นดินแตกระแหง เพราะขาดฝน ชาวนาอับอายและสิ้นหวัง และคลุมศีรษะตัวเองด้วยความรันทด

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

⁴ เพราะ​พื้นดิน​ก็​แตกระแหง เพราะ​ไม่มี​ฝนตก​ลงมา​บน​แผ่นดิน คนไถนา​ก็​อับอาย จน​ต้อง​คลุมหัว​ไว้

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

⁴ เพราะว่า​พื้นดิน​แตกระแหง​ด้วย​หา​มี​ฝน​ใน​แผ่น​ดิน​ไม่, คน​ไถนา​ทั้งปวง​ต้อง​ละอาย, เขา​ก็​คลุม​ศีรษะ​ตัว​ไว้.

เยเรมีย์ 14:4 Iomraidhean Croise

เยเรมีย์ 2:37

เจ้า​จะ​วาง​มือ​ไว้​บน​หัว และ​หัน​กลับ​ออก​มา​จาก​อียิปต์ เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ไม่​ยอม​รับ​พวก​ที่​เจ้า​ไว้​วางใจ และ​พวก​เขา​จะ​ไม่​สามารถ​ช่วย​อะไร​เจ้า​ได้”

เยเรมีย์ 3:3

ฉะนั้น ฝน​จึง​ถูก​ระงับ​ไว้ และ​ฝน​ต้น​ฤดู​จึง​ไม่​ตก แม้​แต่​หน้าผาก​ของ​เจ้า​ก็​บ่งบอก​ถึง​การ​เป็น​หญิง​แพศยา เจ้า​ยัง​ไม่​รับ​ว่า​เป็น​สิ่ง​ที่​น่า​อับอาย

​โยเอล 1:11

พวก​ท่าน​ที่​เป็น​ชาว​ไร่ จง​อับอาย พวก​ท่าน​ที่​ดูแล​เถา​องุ่น จง​ร้องไห้​ฟูมฟาย เพราะ​ข้าว​สาลี​และ​ข้าว​บาร์เลย์ เพราะ​การ​เก็บ​เกี่ยว​ไร่​นา​ล้มเหลว

​โยเอล 1:17

เมล็ด​พืช​เหี่ยว​แห้ง​อยู่​ใต้​ก้อน​ดิน แหล่ง​เก็บ​ธัญพืช​เป็น​ที่​รกร้าง โรง​สี​ถูก​พัง​ลง เพราะ​ธัญพืช​แห้ง​เหี่ยว

เลวีนิติ 26:18

และ​ถ้า​หลัง​จาก​สิ่ง​เหล่า​นี้​แล้ว​ยัง​จะ​ไม่​ฟัง​เรา​อีก เรา​ก็​จะ​สั่ง​สอน​อีก​ให้​เป็น 7 เท่า​เพราะ​บาป​ของ​พวก​เจ้า

อา​โม​ส 4:8

ดังนั้น ชาว​เมือง​สอง​สาม​เมือง​จะ​ร่อนเร่​ไป​ยัง​เมือง​หนึ่ง เพื่อ​หา​น้ำ​ดื่ม แต่​ก็​ไม่​ฉ่ำ​ใจ แต่​พวก​เจ้า​ก็​ยัง​ไม่​หัน​กลับ​มา​หา​เรา” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ

พระบัญญัติ 29:23

ทั่ว​ทั้ง​แผ่นดิน​เป็น​กำมะถัน​และ​เกลือ ผืน​ดิน​ถูก​ไฟ​เผา​จน​โล่ง​เตียน ไม่​มี​อะไร​หว่าน​หรือ​ปลูก​ไว้​เลย ไม่​มี​แม้​แต่​หญ้า​จะ​งอก จะ​เป็น​เหมือน​เมือง​โสโดม​และ​โกโมราห์ เมือง​อัดมาห์ และ​เศโบยิม ซึ่ง​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​กำจัด​ให้​หมด​สิ้น​ไป​ด้วย​ความ​กริ้ว​อัน​ร้อน​แรง