Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




เยเรมีย์ 14:3 - พระคัมภีร์ ฉบับแปลใหม่ (NTV)

3 บรรดา​ผู้​สูงศักดิ์​ของ​เมือง​ให้​ผู้​รับใช้​ของ​เขา​ไป​หา​น้ำ​มา พวก​เขา​ก็​มา​ถึง​บ่อ​น้ำ แต่​เห็น​ว่า​ไม่​มี​น้ำ พวก​เขา​จึง​แบก​ภาชนะ​เปล่า รู้สึก​ทั้ง​ละอาย​ใจ และ​สับสน จึง​คลุม​ศีรษะ​กลับ​มา

Faic an caibideil Dèan lethbhreac


Tuilleadh tionndaidhean

ฉบับมาตรฐาน

3 พวกเจ้านายของเธอสั่งคนใช้ให้ไปตักน้ำ พวกเขาไปยังที่ขังน้ำ เห็นว่าไม่มีน้ำ เขาก็กลับไปด้วยภาชนะเปล่า เขาอับอายและขายหน้า จึงคลุมศีรษะเสีย

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคัมภีร์ภาษาไทยฉบับ KJV

3 ขุนนางของเธอส่งผู้น้อยของเขาให้ไปตักน้ำ เขาทั้งหลายไปยังที่ขังน้ำเห็​นว​่าไม่​มีน​้ำ เขาทั้งหลายก็​กล​ับไปด้วยภาชนะเปล่า เขาทั้งหลายได้อายและขายหน้า เขาจึงคลุมศีรษะของเขาทั้งหลายเสีย

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ไทย ฉบับอมตธรรมร่วมสมัย

3 บรรดาขุนนางส่งคนใช้ออกไปหาน้ำ พวกคนใช้ไปที่บ่อ แต่ไม่มีน้ำ คนใช้ถือเหยือกเปล่ากลับมา อย่างอับอายและสิ้นหวัง คลุมศีรษะตัวเองด้วยความรันทด

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์: ฉบับอ่านเข้าใจง่าย

3 พวก​คนชั้นสูง​ส่ง​คนใช้​ออกไป​หา​น้ำ พวกเขา​ไป​ที่​แอ่งเก็บน้ำ​แต่​ก็​หา​น้ำ​ไม่ได้ ก็​เลย​กลับมา​พร้อม​กับ​เหยือก​เปล่าๆ พวกเขา​อับอาย​ขายหน้า​ก็​เลย​คลุมหัว​ไว้

Faic an caibideil Dèan lethbhreac

พระคริสตธรรมคัมภีร์ ฉบับ 1940

3 แล​เจ้านาย​ของ​เขา​ได้​ให้​ลูก​เล็ก​ทั้งปวง​ของ​เขา​ไป​ถึง​น้ำ, เขา​ทั้งปวง​มา​ถึง​ที่​บ่อน้ำ​ก็​หา​น้ำ​มิได้. เขา​ทั้ง​หลาย​กลับ​ไป​ด้วย​ภาชนะ​เปล่า, เขา​ต้อง​ละอาย​แล​ตกตะลึง, แล​คลุม​ศีรษะ​ของ​เขา​ไว้.

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




เยเรมีย์ 14:3
23 Iomraidhean Croise  

แต่​ดาวิด​เดิน​ต่อ​ไป ขึ้น​เนิน​ที่​ภูเขา​มะกอก ร้องไห้​ขณะ​ที่​เดิน​ไป​ด้วย​เท้า​เปล่า​และ​มี​ผ้า​คลุม​ศีรษะ และ​ทุก​คน​ที่​ติดตาม​ท่าน​ไป​ก็​คลุม​ศีรษะ​เช่น​กัน ต่าง​เดิน​ร้องไห้​ขึ้น​ไป


กษัตริย์​ปิด​หน้า​และ​ร้อง​ส่ง​เสียง​ดัง​ว่า “โอ อับซาโลม​บุตร​ของ​เรา บุตร​ของ​เรา อับซาโลม​เอ๋ย บุตร​ของ​เรา”


ไม่​นาน​หลัง​จาก​นั้น ลำธาร​ก็​เหือดแห้ง​ไป เพราะ​ฝน​ไม่​ตก​ใน​แผ่นดิน


อย่า​ฟัง​เฮเซคียาห์ เพราะ​กษัตริย์​แห่ง​อัสซีเรีย​กล่าว​ดังนี้​ว่า ‘จง​ยอม​สงบ​ศึก​กับ​เรา และ​ออก​มา​หา​เรา แล้ว​พวก​เจ้า​แต่​ละ​คน​จะ​กิน​จาก​เถา​องุ่น​ของ​ตน​เอง และ​จาก​ต้น​มะเดื่อ​ของ​ตน​เอง และ​พวก​เจ้า​แต่​ละ​คน​จะ​ดื่ม​น้ำ​จาก​บ่อ​ของ​ตน​เอง


หลัง​จาก​นั้น โมร์เดคัย​ก็​กลับ​ไป​ที่​ประตู​ราชวัง แต่​ฮามาน​รีบ​กลับ​บ้าน​ไป เขา​เศร้า​ใจ​และ​ใช้​ผ้า​คลุม​ศีรษะ


พวก​เขา​อับอาย เพราะ​พวก​เขา​มั่นใจ พวก​เขา​ไป​ยัง​ที่​นั่น แต่​ก็​ผิด​หวัง


ขอ​ให้​กลุ่ม​ผู้​กล่าวหา​ข้าพเจ้า​ต้อง​สวม​ใส่​ด้วย​ความ​เหยียดหยาม และ​คลุม​ตัว​ด้วย​ความ​อับอาย


ให้​พวก​ที่​ตาม​ล่า​ชีวิต​ข้าพเจ้า ทั้ง​อับอาย​และ​สับสน ให้​ทุก​คน​ที่​ต้องการ​ให้​ข้าพเจ้า​พินาศ กลับ​หลัง​หัน​ไป​อย่าง​ไร้​เกียรติ​เถิด


เพราะ​พื้นดิน​แห้งผาก เนื่องจาก​แผ่นดิน​แล้ง​ฝน ชาว​สวน​ละอาย​ใจ จึง​ได้​คลุม​ศีรษะ​กัน


เหตุใด​ข้าพเจ้า​จึง​เจ็บปวด​เรื่อย​ไป บาดแผล​ของ​ข้าพเจ้า​ก็​รักษา​ไม่​หาย และ​ไม่​ยอม​หาย​ขาด พระ​องค์​จะ​เป็น​เหมือน​กับ​ธารน้ำ​ที่​แห้งเหือด เหมือน​กับ​แหล่ง​น้ำ​ที่​หยุด​ไหล​หรือ


ด้วย​ว่า​ชน​ชาติ​ของ​เรา​ได้​กระทำ​ความ​ชั่ว 2 ประการ​คือ พวก​เขา​ได้​ทอดทิ้ง​เรา​ผู้​เป็น​น้ำพุ​แห่ง​ชีวิต และ​เขา​ได้​ขุด​บ่อ​น้ำ​ให้​แก่​ตน​เอง บ่อ​น้ำ​ที่​พัง​ซึ่ง​เก็บ​น้ำ​ไม่​ได้


เจ้า​จะ​วาง​มือ​ไว้​บน​หัว และ​หัน​กลับ​ออก​มา​จาก​อียิปต์ เพราะ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ไม่​ยอม​รับ​พวก​ที่​เจ้า​ไว้​วางใจ และ​พวก​เขา​จะ​ไม่​สามารถ​ช่วย​อะไร​เจ้า​ได้”


แต่​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​สถิต​กับ​ข้าพเจ้า​อย่าง​นักรบ​ผู้​แข็ง​แกร่ง ดัง​นั้น พวก​ที่​กดขี่​ข่มเหง​ข้าพเจ้า​จะ​สะดุด พวก​เขา​จะ​เอา​ชนะ​ข้าพเจ้า​ไม่​ได้ และ​จะ​ต้อง​อับอาย เพราะ​จะ​ไม่​พบ​ความ​สำเร็จ พวก​เขา​จะ​ถูก​หลู่​เกียรติ อย่าง​ไม่​มี​วัน​ลืม​ได้


ฉะนั้น ฝน​จึง​ถูก​ระงับ​ไว้ และ​ฝน​ต้น​ฤดู​จึง​ไม่​ตก แม้​แต่​หน้าผาก​ของ​เจ้า​ก็​บ่งบอก​ถึง​การ​เป็น​หญิง​แพศยา เจ้า​ยัง​ไม่​รับ​ว่า​เป็น​สิ่ง​ที่​น่า​อับอาย


ลิ้น​ของ​ทารก​ผนึก​กับ​ขา​กรรไกร เพราะ​กระหาย​น้ำ เด็กๆ ขอ​อาหาร​กิน แต่​ไม่​มี​ใคร​ให้​อาหาร​แก่​พวก​เขา


มิ​ฉะนั้น เรา​จะ​เปลื้อง​นาง​ให้​เปลือย​เปล่า และ​ทำ​ให้​นาง​เหลือ​ตัว​เปล่า​อย่าง​วัน​ที่​นาง​เกิด​มา และ​ทำ​ให้​นาง​เป็น​อย่าง​ถิ่น​ทุรกันดาร และ​ทำ​ให้​นาง​เป็น​อย่าง​แผ่นดิน​อัน​แห้ง​ระแหง และ​ปล่อย​ให้​นาง​กระหาย​น้ำ​จน​สิ้น​ชีวิต


พวก​สัตว์​ป่า​ก็​กระเสือก​กระสน​หา​พระ​องค์​เช่น​กัน เพราะ​ธาร​น้ำ​แห้ง​เหือด​หมด​แล้ว และ​ไฟ​ได้​เผา​ผลาญ​ทุ่ง​หญ้า ใน​ถิ่น​ทุรกันดาร


“อีก​สาม​เดือน​กว่า​จะ​ถึง​เวลา​เก็บ​เกี่ยว แต่​เรา​ก็​ทำ​ให้​ฝน​ไม่​ตก เรา​จะ​ส่ง​ฝน​ให้​กับ​เมืองๆ หนึ่ง และ​ไม่​ส่ง​ให้​อีก​เมือง​หนึ่ง ทุ่ง​นา​แห่ง​หนึ่ง​จะ​มี​ฝน​ตก และ​ทุ่ง​นา​ที่​ไม่​ได้​รับ​ฝน​ก็​จะ​แห้ง​ผาก


ดังนั้น ชาว​เมือง​สอง​สาม​เมือง​จะ​ร่อนเร่​ไป​ยัง​เมือง​หนึ่ง เพื่อ​หา​น้ำ​ดื่ม แต่​ก็​ไม่​ฉ่ำ​ใจ แต่​พวก​เจ้า​ก็​ยัง​ไม่​หัน​กลับ​มา​หา​เรา” พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​ประกาศ


และ​ถ้า​ครอบครัว​ใด​ของ​แผ่นดิน​ไม่​ขึ้น​ไป​ยัง​เยรูซาเล็ม​เพื่อ​นมัสการ​กษัตริย์ คือ​พระ​ผู้​เป็น​เจ้า​จอม​โยธา พวก​เขา​ก็​จะ​แล้ง​ฝน


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan