Biblia Todo Logo
Bìoball air-loidhne

- Sanasan -




ଏପିସିୟ 2:2 - ସତିଅର୍‌ ବାଟ୍‌ ନୁଆ ନିୟମ୍‌ 2020

2 ସେବେଲେ ଜଗତର୍‌ ସତ୍‌ ନଇଲା ବାଟେ ଇଣ୍ଡ୍‌ତେରଇଲାସ୍‌ ଆରି ଆକାସର୍‌, ଗାଗଡ୍‌ ଦାରି ନ ରଇବା, ସାସନ୍‌କାରିଆର୍‌ ତଲେ ରଇଲାସ୍‌ । ସେ ସାସନ୍‌କାରିଆ ଏବେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଆଦେସ୍‌ ନ ମାନ୍‌ବା ଲକ୍‌ମନ୍‍କେ ସାସନ୍‌ କଲାନି ।

Faic an caibideil Dèan lethbhreac




ଏପିସିୟ 2:2
64 Iomraidhean Croise  

ମାତର୍‌ ନର୍‌ପିଲା ମୁଇ କାଇଲେ କି ପିଇଲେ ମକେ କାଉରାଟା ଆରି ମଦୁଆଟା ବଲି କଇଲାସ୍‌ନି । ସିସ୍‌ତୁ ମାଙ୍ଗୁମନର୍‌ ଆରି ପାପି ଲକ୍‌ମନର୍‌ ମଇତର୍‌ ବଲି କଇଲାସ୍‌ନି । ସେଟା ଜନ୍‌ଟା ଅବେ ଚାଡା, ପର୍‌ମେସରର୍‌ ବିଚାର୍‌ ସତ୍‌ ଆକା । ଏଟା ତାର୍‍ କାମେଅନି ଜାନାପଡ୍‌ସି ।”


କାଟାବୁଟା କେନ୍ତାର୍‌କି ସାନ୍‌ ବୁଟାମନ୍‌କେ ଚାପି ଗିଲିଦେଇସି, ସେନ୍ତାରି ଏ ଜଗତର୍‌ ପାଇଟି କାବାଡ୍‌ ଆରି ଦନ୍‌କେ ଲବ୍‌ ଅଇକରି, କେତେକ୍‌ ଲକ୍‌ମନର୍‌ ଟାନେ କେଟିରଇବା ବାକିଅ ନସାଇଦେଇସି । ସେମନ୍‌ କାଟାବୁଟାଇ ଅଦର୍‌ଲା ବିଅନ୍‌ ପାରା । ସେମନର୍‌ କାଇ ପସଲ୍‌ ନ ପାଚାଅତ୍‌ ।


ଏ ଦୁନିଆ ଅଇଲାନି ଜମି । ଜେମନ୍‌ ସରଗ୍‌ ରାଇଜର୍‌ ଲକ୍‌, ସେମନ୍‌ ନିକ ବିଅନ୍‌ । ଜୁଡ୍‌ ଗାଁସ୍‌ ଅଇଲାନି ସଇତାନର୍‌ ବାଟେ ଜିବା ଲକ୍‌ ।


ସେନ୍ତାରି ଅଦେକ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ବିଅନ୍‌ ବୁନିରଇବା କାଟାଲାଟା ବୁଇଁ ପାରା ।


ଏଟାର୍ ପାଇ ସେ ମିଚୁଆ ମୁକିଅ ଗତିଦାଙ୍ଗ୍‌ଡାକେ ତାର୍‌ ସାଉକାର୍‌ କଇଲା, “ତୁଇ ବେସି ଚାଲାକି ଅଇକରି ଏନ୍ତି କାମ୍‌ କରିଆଚୁସ୍‌ । କାଇକେ ବଇଲେ ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ନିଜର୍‌ କାମ୍‌ କର୍‌ବାକେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଲକ୍‌ମନର୍‌ ଟାନେଅନି ଅଦିକ୍‌ ଚାଲାକି ।”


“ଏ ସିମନ୍‌, ସିମନ୍‌ ! ସୁନ୍‌ ! ଚାସି ଜେନ୍ତି ଦାନ୍‌ ଉଡାଲିକରି ପଟ୍‌ ବିନେ କର୍‌ସି, ସେନ୍ତାରି ସଇତାନ୍‍ ତମ୍‌କେ ତେରେପେତେ କର୍‌ବାକେ ଆଦେସ୍‌ ପାଇଲା ଆଚେ ।


ଏବେ ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ବିଚାର୍‌ କର୍‌ବା ଦିନ୍‌ କେଟ୍‌ଲା ଆଚେ, ଏ ଦୁନିଆର୍‍ ସାସନ୍‌ କରୁକେ ମୁଇ ବାଇରେ ପିଙ୍ଗିଦେବି ।


ସେଦିନର୍‌ ରାତି ଜିସୁ ଆରି ତାର୍‌ ସିସ୍‌ମନ୍‌ କାଇବାକେ ବସିରଇଲାଇ । ଜିସୁକେ ବିସ୍‌ବାସେ ବିସ୍‌ ଦେଲାପାରା କରାଇବା ଚିନ୍ତା, ସଇତାନ୍‍ ସିମନ୍‌ ଇସ୍‌କାରିୟତର୍‌ ପିଲା ଜିଉଦାର୍‌ ମନେ ପୁରିକରି ଦେଲା ।


ଇସ୍‌କାରିୟତ୍‌ ଜିଉଦା ରୁଟି ମାଙ୍ଗ୍‌ଲା ଦାପ୍‌ରେ ସଇତାନ୍‌ ତାର୍‌ ମନ୍‌ ବିତ୍‌ରେ ଜାଇକରି ଚାଲାଇବାର୍‌ ଦାର୍‌ଲା । ଜିସୁ ସେ ବେଲାଇ ତାକେ କଇଲା, “ତୁଇ ଜାଇଟା କର୍‌ବାକେ ଗାଲୁସ୍‌ନି ବେଗି କର୍‌ ।”


ମୁଇ ତମର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ଆରି ଅଦିକ୍‌ ପର୍‌ କାତାବାର୍‌ତା କରି ନାପାରି । କାଇକେ ବଇଲେ, ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ସାସନ୍‌କାରିଆ ଆଇଲାନି । ଆରି ମର୍‌ଟାନେ ତାର୍‌ କାଇ ଅଦିକାର୍‌ ନାଇ ।


ତମେ ଜଦି ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ଅଇରଇତାସ୍‌ ଆଲେ ଏ ଦୁନିଆ ତମ୍‌କେ ନିଜର୍‌ ବାବି ଆଲାଦ୍‌ କର୍‌ତା, ମାତର୍‌ ମୁଇ ତମ୍‌କେ ବାଚି ଦୁନିଆଇଅନି ବେଗ୍‌ଲାଇ ଦେଇଆଚି । ସେଟାର୍‌ ପାଇ ଏ ଦୁନିଆ ତମ୍‌କେ ଗିନ୍‌କର୍‌ସି ।


ଦୁନିଆର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ବିଚାର୍‌ କର୍‌ବା ବିସଇ ବୁଲ୍‌ ବୁଜ୍‌ଲାଇ ଆଚତ୍‌ । କାଇକେବଇଲେ ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ସାସନ୍‌କାରିଆ ଦସି ବଲି ବିଚାର୍‍ ଅଇ ସାରାଇ ଆଚେ ।”


ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ତମ୍‌କେ ଗିନ୍‌ ନ କରତ୍‌, ମାତର୍‌ ମକେ ଗିନ୍‌ କର୍‌ବାଇ । କାଇକେ ବଇଲେ ସେମନ୍‌ କର୍‌ବା କାମ୍‌ମନ୍‌ କାରାପ୍‌ ବଲି ମୁଇ ଜାନାଇଲିନି ।


ଜିସୁ ସେମନ୍‌କେ କଇଲା, “ତମେ ଏ ଦୁନିଆଇଅନି ଆସିଆଚାସ୍‌ । ମାତର୍‌ ମୁଇ ସର୍‌ଗେଅନି ଆସିଆଚି । ତମେ ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ଲକ୍‌, ମାତର୍‌ ମୁଇ ଏ ଦୁନିଆର୍‌ ଲକ୍‌ ନଇ ।


ସଇତାନ୍‌ ଅଇଲାନି ତମର୍‌ ବାବା । ଆରି ତମେ ସେ କର୍‌ବା କାରାପ୍‌ କାମ୍‌ମନ୍‌ କର୍‌ବାକେ ମନ୍‌ କଲାସ୍‌ନି । ସେ ଆଗ୍‌ତୁଅନି ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନସ୍‌ଟ କଲାନି, ଆରି ସେ ସତ୍‌ ବିସଇ ଗିନ୍‌ କଲାନି । ତାର୍‌ତେଇ ସତ୍‌ ବିସଇ ନାଇ । ଜେଡେବେଲା ସେ ମିଚ୍‌ କଇଲାନି, ସେବେଲା ସେ ନିଜର୍‌ ଗୁନ୍‌ ଚଲନ୍‌ଅନି ସେନ୍ତି କଇଲାନି । କାଇକେ ବଇଲେ ସେ ମିଚ୍‌ କଇବା ଲକ୍‌, ଆରି ମିଚ୍‌ କଇବା ଲକ୍‌ମନର୍‌ ବାବା ।


ପଚେ ନଅରର୍‌ ଅଦିକାରେ ରଇବା ଗଟେକ୍‌ କାମ୍‌କରୁ, ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ବୁଜା ସୁଜା କରି ଚିମ୍‌ରା କଲା ଆରି କଇଲା, “ଏ ଏପିସିୟର୍‌ ବାଇମନ୍‌, ଏପିସିସ୍‌ ନଅରେ ବଡ୍‌ଦେବି ଆର୍‌ତେମିର୍‌ ମନ୍ଦିର୍‌ ଆରି ଆକାସେଅନି କସ୍‌ରି ଆଇଲା ସୁକଲ୍‌ ପାକ୍‌ନା ରକିଆ କର୍‌ବା ଦାଇତ୍‌, ଏପିସିୟ ନଅରେ ରଇବା ଲକ୍‌ମନର୍‌ ।


ପିତର୍‌ ତାକେ କଇଲା, “ଅନନିୟ ତୁଇ କେନ୍ତି ସଇତାନର୍‌ ପାନ୍ଦେପଡି ଜମି ବିକି ଆନିରଇବା ଡାବୁ କେତେକ୍‌ ନିଜର୍‌ ପାଇ ସଙ୍ଗଇକରି ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମାର୍‌ ମୁଆଟେ ମିଚ୍‌ କଇଲୁସ୍‌ ?


ଏ ଜଗତେ ରଇବା ଲକ୍‌ମନର୍‌ ପାରା ଚଲାଚଲ୍‌ତି ଇସାବେ ଜିଉନା କାଉନା କରାନାଇ । ପରମେସର୍‌ ତମର୍‌ ମନ୍‌ ନୁଆକରି ବାଦ୍‌ଲାଅ । ସେନ୍ତି ଅଇଲେ ସେ ମନ୍‍ କର୍‍ବାଟା ବୁଜିପାର୍‌ସା । ଆରି ଜନ୍‌ ଚଲାଚଲ୍‌ତି ତାର୍‌ ମୁଆଟେ ନିକ, ସିଦ୍‌ ଆରି ତାକେ ସାର୍‌ଦା କରାଇସି, ସେଟା ଜାନି ପାର୍‌ସା ।


ତାର୍‌ ଅରତ୍‌ ନଏଁ ଜେ ଏ ଜଗତେ ରଇବା ବେସିଆ, ଲବ୍‌ରା, ଚର୍‌ନା ଆରି ମୁର୍‌ତି ପୁଜା କର୍‌ବା ଲକର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‌ ମୁଲ୍‌କେ ମିସା ନାଇ ବଲି । ଜଦି ସେନ୍ତାର୍‌ କଲେ ତମେ ଜଗତ୍‌ ଚାଡି ବାରଇଜିବାକେ ପଡ୍‌ସି ।


ମାପ୍‌ରୁକେ ବିସ୍‌ବାସ୍‌ କର୍‌ବା ଆଗ୍‌ତୁ, ତମର୍‌ ବିତ୍‌ରେ କେ କେ ଏନ୍ତାରି ଅଇରଇଲାସ୍‌, ମାତର୍‌ ପର୍‌ମେସର୍‌ ତମର୍‌ ପାପ୍‌ ସବୁ ଦଇ ଦେଲା । ଆରି ମାପ୍‌ରୁ ଜିସୁ କିରିସ୍‌ଟ ଆରି ସୁକଲ୍‌ ଆତ୍‌ମାର୍‌ ଲାଗି ଦରମ୍‌ ବଲାଇ ଅଇଆଚାସ୍‌ ।


ଏ ଜଗତର୍‌ କାରାପ୍‌ ସାସନ୍‌କାରିଆ ତାକର୍‌ ମନ୍‌ ଆନ୍ଦାର୍‌ କରି ଦେଇଆଚେ ଜେ, ସେମନ୍‌ ବିସ୍‌ବାସ୍‌ କରତ୍‌ ନାଇ । ଜନ୍‌ ଉଜଲ୍‌ ତାକର୍‌ ଉପ୍‌ରେ ଉଜଲ୍‌ ଦେଲାନି, ସେଟା ନ ଦେକ୍‌ବାକେ ସେ ଆଗ୍‌ଟିଦେଲାନି । କିରିସ୍‌ଟର୍‌ ମଇମାର୍‌ ଉଜଲ୍‌ ତାର୍‌ ସୁବ୍‍କବରେଅନି ଆଇସି । କିରିସ୍‌ଟ ସମାନ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ପାରାସେ ଆଚେ ।


ଏବେ ଏ ପାପ୍‌ ବର୍‌ତି ଅଇରଇବା ଜଗତେଅନି ଆମ୍‌କେ ଉଦାର୍‌ କର୍‌ବାକେ ଆମର୍‌ ବାବା ପରମେସର୍‌ ମନ୍‍ କଲାଟା, ମାନିକରି କିରିସ୍‌ଟ ଆମର୍‌ ପାପର୍‌ ପାଇ ନିଜ୍‌କେ ସର୍‌ପିଦେଲା ।


କିରିସ୍‌ଟ ସର୍‌ଗେ, ସାସନ୍‌ କର୍‌ବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ, ସନ୍‌ମାନ୍‌ ପାଇବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ, ବପୁରଇବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ଆରି ସାସନ୍‌କାରିଆମନର୍‌ ଉପ୍‌ରେ ସାସନ୍‌ କର୍‌ସି । ତାର୍‌ ଅଦିକାର୍‍ ଏବର୍‍ ସାସନ୍‍କାରିଆମନର୍‍ କି ଆଇବା ଦିନର୍‍ ସାସନ୍‍କାରିଆମନର୍‍ ତେଇଅନି ଅଦିକ୍‍ ବପୁ ସଙ୍ଗର୍‍ ଆଚେ ।


ତମେ, ଜିଉଦି ନ ଅଇଲା ଲକ୍‍ମନ୍‍, ଆଗେ କେନ୍ତାର୍‌ ରଇଲାସ୍‌ ଏତାଇ ଦେକା । ନିଜେ ସୁନତ୍‌ ବଲାଇଅଇତେ ରଇବା ଜିଉଦିମନ୍‌ ତମ୍‌କେ ସୁନତ୍‌ ନ ଅଇଲା ଲକ୍‍ ବଲି କଇତେ ରଇଲାଇ । ମାତର୍‍ ସୁନତ୍‌ ଅଇବାଟା ଗାଗଡେ କର୍‍ବା କାମ୍‍ ।


ଗଟେକ୍‌ ବେଲାଇ ଦୁରିକେ ରଇଲାସ୍‌ । ଏବେ ଜିସୁର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ମିସିକରି କିରିସ୍‌ଟ ବନି ଦେଇ ମଲାର୍‌ପାଇ ତାର୍‌ ଲଗେ ଅଇଆଚାସ୍‌ ।


ସତ‍ଇସେ ଆମେ ସବୁଜାକ, ସେ ରକାମ୍‌ ରଇଲୁ ଆରି ଗାଗଡର୍‌ ଆରି ମନର୍‌ ଲାଲ୍‌ସା ଇସାବେ ଜିଉନା କାଉନା କର୍‌ତେ ରଇଲୁ । ଆରି ଅଲ୍‌ଗା ଲକ୍‌ମନର୍‌ ପାରା ଆମେମିସା ପର୍‌ମେସରର୍‌ ରିସାର୍‌ ଡଣ୍ଡ୍‌ ପାଇବାକେ ଜାଇତେ ରଇଲୁ ।


ତେବର୍‌ ପାଇ ମାପ୍‌ରୁର୍‌ ନାଉଁଦାରି ମୁଇ ତମ୍‌କେ ଜାଗର୍‌ତା କରିଦେଲିନି । ତମେ ଆରି ପର୍‌ମେସର୍‌କେ ନାଜାନ୍‌ଲା ଲକର୍‌ପାରା ଚଲାଚଲ୍‌ତି କରା ନାଇ ।


ଆଗ୍‌ତୁ ଜନ୍‌ ପୁର୍‌ନା ଚଲାଚଲ୍‌ତି କରି ତମେ ଜିଉନା କାଉନା କର୍‌ତେ ରଇଲାସ୍‌, ସେଟା ଚାଡ୍‌ବାକେ ତମ୍‌କେ ସିକାଇ ର‍ଇଲାଇ । ତମର୍‌ ମନେ କାରାପ୍‌ ଚିନ୍ତା ଆଇବାଟା, ତମ୍‌କେ ନାଡାଇକରି ତମର୍‌ ଜିବନ୍‌ ନସାଇ ଦେଲାଇ ।


ବିନ୍‌ ଲକର୍‌ ଟାନେଅନି କାଇ ଲଡାକେ ନ ଆଇବା ଚୁଚା କାତା ସୁନି ନାଡାଇ ଉଆ ନାଇ । କାଇକେବ‍ଇଲେ, ଏନ୍ତାରି କରି ତାକେ ନ ନାମ୍‌ବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ପର୍‌ମେସର୍‌ ଡଣ୍ଡ୍‌ ଦେଇସି ।


କାଇକେବ‍ଇଲେ ଆଗ୍‌ତୁ ତମେ ଆନ୍ଦାରେ ର‍ଇଲାସ୍‌ । ମାତର୍‌ ଏବେ ମାପ୍‌ରୁର୍‌ ସଙ୍ଗ୍‍ ମିସ୍‌ଲାର୍‌ପାଇ ଉଜଲେ ପୁରି ଆଚାସ୍‌ । ତେବର୍‌ପାଇ ଉଜଲେ ର‍ଇବା ଲକ୍‌ମନର୍‌ପାରା ଚଲାଚଲ୍‌ତି କରା ।


କାଇକେବଇଲେ ଆମେ ଜଗତର୍‌ ଲକ୍‌ମନର୍‌ ବିରୁଦେ ଜୁଇଦ୍‌ କରୁନାଇ । ମାତର୍‌ କାରାପ୍‌ ଆତ୍‌ମାମନ୍‌କେ, ଆନ୍ଦାରେ ର‍ଇବା ଜଗତର୍‌ ସାସନ୍‌କାରିଆମନ୍‌କେ, ଆରି ସର୍‌ଗେ କାରାପ୍‌ ବପୁ ପାଇର‍ଇବା ଆତ୍‌ମାମନର୍‌ ବିରୁଦେ ଜୁଇଦ୍‌ କଲୁନି ।


ଗଟେକ୍‌ ବେଲାଇ ତମେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଟାନେଅନି ବେଗ୍‌ଲି ରଇଲାସ୍‌ । ତମେ କରିରଇବା ଆରି ମନେ ବାବିରଇବା କାରାପ୍‌ ବିସଇର୍‌ ଲାଗି ତାର୍‌ ସତ୍‌ରୁ ଅଇରଇଲାସ୍‌ ।


କାଇକେବଇଲେ ଦିମା ଏବେ ମକେ ଚାଡିକରି ତେସଲନିକି ଗାଲାଆଚେ । ସେ ଏ ଜଗତର୍‌ ବିସଇ ଅଦିକ୍‌ ମନ୍‌ କଲାନି । କର୍‌ସିନ୍‌ ଗାଲାତିଆଇ ଗାଲା, ଆରି ତିତସ୍‌ ଦୁଲ୍‌ମତି ଗାଲା ।


ପର୍‌ମେସର୍‌ ଦେକ୍‌ବା ଇସାବେ ଜନ୍‌ ରିତିନିତି ସତ୍‌ ଆରି ନିକ, ସେଟା ଅଇଲାନି ଦୁକେ ରଇବା ଟୁରାଟୁରି ପିଲାମନ୍‌ ଆରି ରାଣ୍ଡିଜୁଣ୍ଡିମନର୍‌ ଜତନ୍‌ କର୍‌ବାଟା । ପଚେ ଜଗତର୍‌ ଜଞ୍ଜାଲେଅନି ମୁକଲ୍‌ବାଟା, ଜେନ୍ତାରିକି ସେ ସବୁ ତାକେ ନ ନସାଏ ।


ସେ ରକାମ୍‌ ଲକ୍‌ ମାପ୍‌ରୁର୍‌ ଟାନେଅନି କାଇଟା ଆଲେ ପାଇବି ବଲିକରି ଆସା ନ କର ।


ଏ ବିସ୍‌ବାସେ ବିସ୍‌ଦେବା ଲକ୍‌ମନ୍‌, ତମେ କାଇ ନାଜାନାସ୍‌ କି ଜଗତ୍‌କେ ଆଲାଦ୍‌ କରୁମନ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ସତ୍‌ରୁ ବଲିକରି ? ଜନ୍‌ଲକ୍‌ ଏ ଜଗତର୍‌ ଚଲାଚଲ୍‌ତି ଆଲାଦ୍‌ କର୍‌ବାଇ ସେମନ୍‌ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ବିରଦି ।


ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଆଦେସ୍‌ ମାନିକରି ରୁଆ । ତାର୍‌ ସତ୍‌ ସିକିଆ ଜାନ୍‌ବା ଆଗ୍‌ତୁ ତମେ କେନ୍ତାରି ନିଜେ ମନ୍‍ କଲାଟା ପୁରାପୁରୁନ୍‌ କର୍‌ତେରଇଲାସ୍‌, ସେନ୍ତାରି ଆରି କରାନାଇ ।


କାଇକେବଇଲେ ପର୍‌ମେସର୍‌କେ ନାଜାନ୍‌ଲା ଲକ୍‌ ଜନ୍‌ଟା କର୍‌ବାକେ ମନ୍‍ କର୍‌ବାଇ, ସେନ୍ତାରି ତମେମିସା କର୍‌ତେ ରଇଲାସ୍‌ । ଆରି ସେନ୍ତାରି କରି କରି ଚୁଚାଇ ଚୁଚାଇ ଦିନ୍‌ ଗାଲା । ତମର୍‌ ଗାଗଡର୍‌ ପାପେରଇବା ଗୁନ୍‌ଚଲନ୍‌ ଇସାବେ ଲାଜର୍‌ ବିସଇ, ପାଦ୍‌ରା କାମ୍‌ କର୍‌ବାକେ ମନ୍‌ କର୍‌ବା ବିସଇ, ମାତିରଇବା ବିସଇ, କରାପ୍‌ ବିସଇଟାନେ ମଜାମଜ୍‌ଲିସ୍‌ କର୍‌ବା ବିସଇ ଆରି ପର୍‌ମେସର୍‌ ଗିନ୍‌କର୍‌ବା ପୁତ୍‍ଲା ପୁଜା କର୍‌ବାଟାମନ୍‌ କର୍‌ତେରଇଲାସ୍‌ ।


ବେସିଆ କାମ୍‌ କର୍‌ବାକେ ସବୁବେଲେ ମନ୍‌ କର୍‌ତେରଇବାଇ । ସେନ୍ତାରି କର୍‌ବାଟାନେଅନି ସେମନ୍‌ କେବେ ନ ତେବତ୍‌ । ମନ୍‌ ବିତ୍‌ରେ ଦୁର୍‌ବଲ୍‌ ରଇବା ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇକରି ପାପ୍‌କାମ୍‌ କର୍‌ବାଟାନେ ଡାକିନେବାଇ । ସେମନ୍‌ ବେସି ଲବି ଅଇଆଚତ୍‌ । ପର୍‌ମେସର୍‌ ସେମନ୍‌କେ ସାଇପ୍‌ ଦେଲା ଆଚେ ।


କେ କେ ସଇତାନର୍‌ ପିଲାମନ୍‌ ଆରି କେ କେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ପିଲାମନ୍‌ ବଲି ଆମେ ଜାନୁ । ଜନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ପର୍‌ମେସର୍‌ ଦେକ୍‌ବା ଇସାବେ ସତ୍‌ କାମ୍‌ ନ କରତ୍‌ । ଜନ୍‌ ଲକ୍‌ମନ୍‌ ମିସିବିଡିକରି ରଇବା ବିସ୍‌ବାସି ବାଇବଇନିମନ୍‌କେ ଆଲାଦ୍‌ ନ କରତ୍‌, ସେମନ୍‌ ତାର୍‌ ପିଲାଜିଲା ନ ଅଅତ୍‌ ।


ମାତର୍‌ ପାପ୍‌କରି ଲାଗିରଇବା ଲକ୍‌ମନ୍‌ ସଇତାନର୍‌ । କାଇକେବଇଲେ କାଇଟା ତିଆର୍‌ ନଅଇବା ଆଗ୍‌ତୁ ସଇତାନ୍‌ ପାପ୍‌ କରିଆଇଲାନି । ସଇତାନ୍‌ କରିରଇବା କାମ୍‌ କୁରୁପ୍‌ନାସ୍‌ କର୍‌ବାକେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ପଅ ଏ ଜଗତେ ଆଇଲା ।


ମାତର୍‌ ତମେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ଲକ୍‌ । ଏ ଆଲାଦର୍‌ ପିଲାମନ୍‌, ସେନ୍ତାରି ବୁଲ୍‌ ସିକିଆ ଦେଉମନର୍‌ କାତା ମାନା ନାଇ । କାଇକେବଇଲେ ତମର୍‌ଟାନେ ରଇବା ଆତ୍‌ମା ଏ ଜଗତର୍‌ ଲକ୍‌ମନର୍‌ ଆତ୍‌ମାତେଇଅନି ଅଦିକ୍‌ ବପୁଟା ।


ଆମେ ଜାନିଆଚୁ, ଆମେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ପିଲାଜିଲା ଆରି ଜେ କି ତାକେ ନାଜାନେ, ସଇତାନ୍‌ ସେମନ୍‌କେ ସାସନ୍‌ କଲାନି ।


କାଇକେବଇଲେ ପର୍‌ମେସରର୍‌ ସବୁ ପିଲା ଏ ଜଗତର୍‌ କାରାପ୍‌ ଚଲାଚଲ୍‌ତି ନିଚିକରି ଜିତିପାର୍‌ସି । ଆମର୍‌ ବିସ୍‌ବାସର୍‌ ଲାଗି ଆମେ ଜଗତ୍‌କେ ଜିତିଅଇସି ।


ସେ ଅସୁର୍‌ ସାଁପ୍‌କେ ବାଇରେ ବେଟି ପିଙ୍ଗିଦେଲାଇ । ସେ ଅସୁର୍‌ସାଁପ୍‌ ଦିଆବଲ୍‌ ବଲି ଡାକ୍‌ବା ସାଁପ୍‌ ରଇଲା । ଜେ କି ଗୁଲାଇ ଜଗତ୍‌ ନାଡାଇରଇଲା । ତାର୍‌ ଦୁତ୍‌ମନ୍‌କେ ଆରି ତାକେ ମିସ୍‌ତେ ଦର୍‌ତନି ଉପ୍‌ରେ ପିଙ୍ଗିଦେଲାଇ ।


ପର୍‌ତୁମ୍‌ ପସୁର୍‌ ମୁଆଟେ କେତେକ୍‌ କେତେକ୍‌ କାବାଅଇଜିବା କାମ୍‌ମନ୍‌ କର୍‌ବାକେ ତାକେ ଅଦିକାର୍‌ ରଇଲା । ସେ କାବା ଅଇଜିବା କାମ୍‌ମନର୍‌ ଲାଗି ଦର୍‌ତନିତେଇ ରଇବା ସବୁ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ ନାଡାଇଲା । ପର୍‌ତୁମର୍‌ ପସୁ ଜେ କି କାଣ୍ଡାସଙ୍ଗ୍‍ ମାରି ରଇଲେ ମିସା ଜିଇ ରଇଲା, ତାକେ ଡାକ୍‌ପୁଟାର୍‌ପାଇ ଗଟେକ୍‌ ମୁର୍‌ତି ତିଆର୍‌କରୁ ବଲି ସେ ଲକ୍‌ମନ୍‌କେ କଇଲା ।


ଦର୍‌ତନିଟାନେ ରଇବା ସବୁଲକ୍‌ ତାକେ ଜୁଆର୍‌କର୍‌ବାଇ । ଜିବନ୍‌ ରଇବା ଲକ୍‌ମନର୍‌ ବଇଟାନେ ନାଉଁ ଲେକାଅଇରଇବା ଲକ୍‌ମନ୍‌ସେ ତାକେ ଜୁଆର୍‌ ନ କରତ୍‌ । କାଇଟା ତିଆର୍‌ ନ ଅଇରଇବା ଆଗ୍‌ତୁ ଲେକା ଅଇଜାଇରଇଲା । ସେ ବଇ ମରାଇଜାଇରଇବା ମେଣ୍ଡାପିଲାର୍‌ଟା ।


ତାର୍‌ପଚେ ସାତ୍‌ ଲମର୍‌ ଦୁତ୍‌, ତାର୍‌ ରିସାର୍‌ ଗିନା ପବନେ ଆଜାଡିଦେଲା । ଆରି ଏଦେ ଦେକା !! ମନ୍ଦିରେ ରଇବା ବସ୍‍ବା ଜାଗାଇ ଅନି ଗଟେକ୍‌ ବଡ୍‌ ସବଦ୍‌ ଆଇଲା । “ସେଟା ସବୁ ସାରିଗାଲା !”


ସେ ଅସୁର୍‌ ସାଁପ୍‌କେ ଦାର୍‌ଲା । ଜନ୍‌ ଆଗର୍‌ କାଲେ ରଇଲା ସାଁପ୍‌, ସେଟା ଅଇଲାନି ସଇତାନ୍‌ । ତାକେ ଅଜାର୍‌ ବରସର୍‌ପାଇ ସିକ୍‌ଲିସଙ୍ଗ୍‍ ବାନ୍ଦିଦେଲା ।


Lean sinn:

Sanasan


Sanasan