4 एतरे हेरोद राजा युहदी ना डायला पुंजारा अने चोखली सास्तर ह़ीकाड़न्या ने अने आखा ने भेळा करीन आहयु पुछ्यो, मसी कां पयदा हयवा जोवे?
ईसु तीमने केदो, “एतरे जे बी चोखली सास्तर नो कायदो ह़ीकाड़न्यो ह़रग राज नो चेलो बण्लो से, तीहयो तीहया घोर मालीक ह़रको से, जे आह़फा ना घोर ना खजाना मे गेथो नवला अने जुन्ला चीज नीकाळे।”
आहयी वात ह़मळीन हेरोद राजा अने यरुसलेम ह़ेर मे रेण्या आखा माणहु घबराय ज्या।
तीहया केदा, “यहुदा परदेस ना बेतलहम गाम मे; काहाके भगवान भणी गेथो केवा वाळो आना बारा मे केदलो से।”
जत्यार भगवान ना डायला पुंजारा अने चोखली सास्तर ह़ीकाड़न्या मास्तर्या ईसु ना भारी जुदा-काम देख्या, अने सोरा ने मंदीर मे आहयु केतला ह़मळ्या, “दावुद नी अवल्यात ने होसन्ना!” ता तीहया रीहवाय ज्या।
जत्यार ईसु भगवान ना मंदीर मे जीन ह़ीकापण आप्तो हतो, ता डायला पुंजारा अने डायला पुडार्या ईसुन्तां आवीन केदा, “तु काना हक सी आहयु आखु करवा बाज र्यो? कोय तने हक आप्यो?”
तीहयी टेमे डायला पुंजारा अने डायला पुडारी केफा नाम ना डायला पुंजारा नी हवेली मे भेळा हया।
ईसु आहयु केवात बाज र्यो हतो के बारे चेला मेनो एक जणो, जीनु नाम यहुदा ईस्करीयोती हतु, तीहयो आय लाग्यो। तीनी ह़ाते ढेरेत माणहु तलवार्या अने डींगा लीन आय लाग्या। जीमने डायला पुंजारा अने डायला पुडार्या मोकल्ला हता।
ह़वारे वेगात डायला पुंजारा अने माणहु ना डायला पुडारी आखा मेळीन ईसु ने मार नाखवा नी योजना बणाया।
काहाके तीहयो चोखली सास्तर ह़ीकाड़न्यान तेम नी, पण एक अदीकारीन तेम ह़ीकापण आप्तो हतो।