5 के आंदळा देखे, अने लंगड़ा चाले, कुड़ावा आरगा हये, बेरा ह़मळे मरला जीवता हये, गरीब ने खुस-खबर ह़मळायो।
मांदला ने आरगा करो, मरला ने जीवाड़ो, कुड़ावा ने आरगा करीन चोखा करो, भुत ने नीकाळ्ळो। तमने फोकट मे संयबरकत जड़ली से, एतरे आप देवो।
ईसु तीने जपाप आप्यो, “जे कंय तमु ह़मळो अने देखो तीहयु आखु जाय्न युहन्ना ने की देजो,
ता तीहयो ते माणेह ने केदो, “तारो हात नाम्बो कर।” अने तीहयो आह़फा नो हात नाम्बो कर्यो, अने तीहयो हात वारु हय ज्यो। अने बीजा वारला हात ने तेवो हय ज्यो।
मंदीर मे आंदळा अने लंगड़ा ईसुन्तां आया, अने तीहयो तीमने आरगा कर्यो।
“जुगाळा से तीहया जे मन ना गरीब से! काहाके ह़रग नु राज तीमनुत से।”
अने तीमना डोळा उगड़ी ज्या अने ईसु तीमने चेतावीन केदो, “चेतीन रेवो। कोय आहयी वात ने नी जाणे।”