7 पुण आपणे आपाह ओहलो शुन्य केर दिनो, एने दासान वेह रूप लिदो, एने माणहान गेणतीम एय गीयो।
7 पुण तान आपणा आखा काही सोडीन, दासाच्या रुपान ग्रहण किरील, एने माणहान होस रेणू.
“ज्यो मारो सेवक हे, जाह मी निवाड़ेल हे, एने ज्यो मारो मोंगाल्लो हे, ज्या पोर मी जुलूम खुस हे। मी ज्याह मार जीव आपुह, एने ज्यो दिहरी जातीन माणहाह नियाव ने खुबेर देय।
तिहेस केरीन माणहान बिटोख सेवा केरावणे नाह, पुण सेवा केरने आयेल हे, एने मोकतास ने सुटकारान केरता तान जीव आपणे आयेल हे।”
यीशु चेलाह जापाप आप्यो, “एलिया आखो हुदारनेन केरता पेल आवी। पुण माणहान बेटाख ने बाराम ज्य काहा लिखेल हे काय तो जुलूम दुख वेठी एने नेचो गेणाय जाय?
काहाकाय मोटलो कुण हे, तो जो खाणो खाणेन बोह रिनोह, नाहते तो जो वाटणार पावोर? खाणो खाणार ते मोठो हे, पुण तुमरे विची माय मी पावोरान गेत हे।
एने सोबदो माणहान सेरीर बोणीन आवो, एने गीण एने खेराय माय पाको एन आमरी विचीम रिनो। एने आमु तान ओहली बोड़ाय देख्या, जिहकेरीन आबाख ने एकुस बेटाख ने बोड़ाय।
तान बिटोख आपणो मालीक यीशु मसीन बाराम वायदो किरेल ईतो, तो सेरीरान बावे से ते दाऊदान वोस माय रेन पायदा ईयेल;
काहाकाय मसी बी सोतान हुका उगे नाह दिख्यो, पुण जीहे लिखेल हे: “तार चिहटा केरनारे किरेल चिहटा मार पोर आवी।”
तानकेरता मी केथु काय जा उकुम डायडायाह आपेल एता ताह मोजबुत केरनेन केरता मसी, बोगवानान खेरायीह देखाड़नेन केरता, यहुदि माणहान सेवक बोणी।
काहाकाय जा काम नेम सेरीरान वोजेसे कोमजोर एन नाह केर सीक्यो, ताह बोगवान किऱ्यो, मतलब तास ने बेटाख पापा वालो सेरीरान गेतुस एने पापान बोली एणेन केरता मोकलीन, सेरीर माय पापा पोर डेंडान उकुम आप्यो।
मसी कोमजोरान केरता खुरूसखाम पोर चेड़ावाय ते जायेल, तीबी बोगवानान सेक्ती से जीवतालो हे। आमु बी मसी माय कमजोर हेते, पुण आमु बोगवानान सेक्ती से जीवताला हेते, तुमरी सेवा केरनेन केरता।
तुमू आमरा मालीक यीशु मसीन गीणीन बाराम जाणतेह, काय तो देनी एन बी तुमरी केरता गेरीब बोण गीयो, काय तो गेरीब एणेसे तुमू देनी बोण जावो।
पुण जेवी टेम पुरो एनो, ते बोगवान तान बेटाख मोकल्यो जो बायकु से पायदा ईनो, एने तो नेमान काबाम जीवतालो,
जो बोगवानान वेह रूपाम एन बी तो सोताह, बोगवानान गेत नाह सोमज्यो जा माय तो जोड़ाय जाय।
एने बोरहाह बाणावणार एने खेरो केरनार यीशुन उगे टिंगते रेता, जो ती खुसीन केरता जी तान ओंगाण दिरेल ईतो, लाज ने काईच चिन्ता नाह केरीन खुरूसखाम ने दुख विठेल, एने बोगवानान राजगादिन जीवड़े उगे जाय बुहेल हे।
केदीह इहकेरीन एर किरो सुमजो काय ता हेऱ्या तुमू बी बोंदी हेते, एने जा हेऱ्या खाराब ईथे, तान बी ज्यो सोमजीन एर किरो काय आपणो बी सेरीर हे।
काहाकाय आपणो उहलो मुखी चाकर्यो नाह सुतो जो आपणी कोमजोरी माय आपु हिऱ्यो दुखी नाय एय सिके, पुण तो आखी वातु माय आमरे गेत पारखाय ते जायेल, तीबी विण पाप निकेलनु।