12 पुण जोला बी माणहे मसी यीशु हेऱ्या बोक्ती माय जीवणे होद्तेह, ता आखा वेला केरावाय जाती।
12 पुण जोलाक मसीह यीशु माय भक्तीने जीवन जीवणु ईच्छा केरणू ता आखाज वेखडणु एय;
तेवी यीशु तान चेलाह केयो, “केदी कुण मार पासाण आवणे हुदेह, ते तो सोताह नाकारी एने तान खुरूसखाम उखलीन मार पासाण आवी।
तानकेरता दिखो, मी तुमू फाय जाणकाराह एने ईकेलवालाह एने देरेमगुरूह मोकेलथु; एने तुमू ता माय रेन थोड़ाक जाणाह खुरूसखाम पोर चेड़ावहो, एने थोड़ाक जाणाह मार दिहो, एने थोड़ाक जाणाह तुमरा मोंदिरा माय चापका दिहो, एने एक गावा माय रेन दिहरा गावा माय दोवड़ावते ली फिरहो।
एने ताह ज्यी दुनिया माय एक होव माप नाय जुड़ी। पुण गेरे, बाहख, बोणह्युख, आयह्युक, सोरा पोऱ्या एने खेतीवाड़ी एने दुख; एने सेताव हेऱ्यो आवता टेम माय जेलेमक्यी जीवाय ताह जुड़ी।
ता तुमूह बोक्तीन गेरा माय रेन निकाल देती, एने ओहलो टेम आवणे बाजरिनोह काय ता तुमूह मार टाकती एने ओहलो सोमेजती काय आमु बोगवानान सेवा केरतेह।
मी ज्यु वातु ज्यानकेरता केयो काय तुमूह मार माय सान्ती जुड़ी। ज्यी दुनिया तुमूह तेकलीत आपी। पुण ईमोत मीलो! मी दुनियाह जिक लियेल हे!”
मी तारी खुबेर ताह होमलाड़ दियेल हे; पुण दुनियान माणहे तान दुसमोनाय केऱ्या, काहाकाय जिहकेरीन मी दुनियान नाह, तिहेच केरीन ता बी दुनियान नाह सोता।
एने विश्वासीन मोनाह मोजबुत किरते रेना, एने ज्यो उत्साह किरते रेना काय बोरहान खेरायी माय टिकीन रिवो। एने ज्यो हिकवोण आपताला, “आमुह मोटलो दुख वेठीन बोगवानान राज माय रिगणे पोड़ी।”
केदी आपु ज्या जीवणा माय ओलास मसी पोर आसा केरतेह, ते आपु सोब माणहाह रेन वादार दुखी माणहे हेते।
काहाकाय आमु आमरा मोनान ज्यी गोवाय पोर मोठाय केरतेह, काय दुनिया माय एने खास केरीन तुमरी विचीम; आमरो सोबाव बोगवानाह पोटी ओहलो चोखालो एने खेरायी माय एतो, जो सेरीरान इकेल केरीन नाह पुण बोगवानान गीणी हेऱ्यो एतो।
माणहे पाड़ ते देतेह, पुण खेतेम नाह एते, एने माणहे सेतावतेह ते खोरा, पुण एखाला नाह पोड़ते।
खास केरीन राजा एने उचा पोदवालान केरता, काहाकाय आपु हुकेह एने सान्ती माय एने बोगवानाह मान मेलतेन चोखाली जीवाय जीवे।
ज्या माय संका नाह सोतो काय बोक्तीन मालमात ते मोठो हे; तो सेरीर माय एन आवो, चोखाला जीवा माय देरमी ठेरानो, हेरोगदुताह देखानो, एने दिहरा देसा माय तान पारचार एनो, दुनिया माय ता पोर बुरहो केराय गीयो, एने बोड़ाय माय हेरगाम उखलाय गीयो।
केदी एगदो दिहरी बातीन हिकवोण आपी, एने आपणा मालीक यीशु मसीन खेरली वातुह एने जो हाजाली बोगवानान हिकवोणान गेत,
पौलुसान उगे रेन जो बोगवानान पावोर एने यीशु मसीन प्रेरित हे, बोगवानान निवाड़ेल माणहाह तान बोरहा माय मोदेक केरनेन केरता एने आमरा देरमान खेरली एकलीन इही वोदाड़नेन केरता मोकलायेल हे।
एने ती गीण आमुह हिकाड़ेह काय आमु बिगेर देरमान जीवणो एने दुनियान वोस्तुन मोरजीह सोड़ दे, एने सोता पोर काबु केरनार, चोखालो एने बोक्तीम जीवणो ज्यी दुनिया माय जीवे;
केदी तुमू खेराय ने केरता दुख बी विठहो, ताहार बोरकेतवाला हेते! पुण माणहान बिगाड़े ते मा बिहो, एने मा गाबराहो।
ते ज्यी आखी चिज इहकेरीन खेतेम एणी हे, ताहार तुमू कोहली बातीन माणहे रेणे जुवे? तुमरो जीवणो चोखालो एने बोगवानान उगे हुपेल रेणे जुवे।
तो तान सेमटा केरीन जुगान एक उगेन ताराह खेचीन देरती पोर नोवो टाक दिनो। तो एजगेर सोराह पायदा एतास खाणेन होदतालो, केरीन ती बायकुन ओंगाण उबरी गीयो जी सोराह पायदा केरनी एती।
मी ताह जापाप आप्यो, “एय मालीक, ज्यो ते तुस जाणेह।” तो माहु केयो, “ज्या ता माणहे हेते, जा मोटली तेकलीत माय रेन निकलीन आयेल हेते, एने ज्या सोतान फाड़काह मेंड्रान लुय केरीन दोवीन दोवल्या किरेल हेते।