1 तानकेरता आखो खाराबपोणा एने दुसमोनी एने कोपेट एने कुयराय एने चिहटाह निकाल दिवो।
1 केरीन आखा प्रकार ने भेदभाव एने दुष्ट पणा एने कपट ढोंग एने बदनामीह सेटा केरीन,
एय कोपट्या! यशाया जाणकार तुमरा बाराम ज्यी जाणाव ठिक किरेल हे!
ज्यीस रिती माय तुमू बी उपेर रेन माणहाह खेरला देखातेह, पुण माय रेन कोपेट एने खाराबपोणा माय बोराय रेनाह।
तेवी तो ताह डेंड सेजा देय, एने तान ईसो कोपट्या हिऱ्यो ठेरावी; ता रेड़णो एने दात केकड़ावणे रेय।
एय कोपटी, पेल तारा डोला माय रेन होट्य काड़ले, तेवी तु तारा बायाख ने डोला माय रेन कोचरो हास केरीन देखीन काड़ सिकहे।
पुण यीशु तान कोपेट जाणीन जापाप आप्यो, “तुमू माहु काहा फासाड़नेन कोसीत केरतेह? एक चांदीन सिक्को माहु फाय लावो, एने माहु ताह देखणे दिवो।”
एय देरेमगुरू एने फरिसी! तुमू पोर हाय, काहाकाय तुमू बुजायेल माहणान गेत हेते, ता पोर चालणारा माणहाह मालुम नाह पुड़ेत।
तुलेचबूखे ताहरी एजार माणहे टोलवाय गीया काय एका दिहरा पोर जाय पोड़ताला, तेवी यीशु तान चेलाह केयो, “फरिसीन कोपेट ने खमीराह रेन उशारी माय रिज्यो।”
तुवाह तारा डोला मायवालो होट्यो नाह देखात, ते तार बायाख किहीक केय सिकेह, एय बाहख मी तारा डोलाम रेन कोचरो काड़ देह? एय कोपट्या! पेल तारा डोलाम रेन होट्यो काड़ले, तेवी तु हास केरीन देखीन तारा बायाख ने डोलाम रेन काड़ सिकहे।
यीशु नथनेलाह तान उगे आवातालो देखीन तान बाराम केयो, “दिखो, ज्यो खेरीच इस्राएली हे; ज्याम कोपेट नाह सोती!”
तानकेरता ता आखी बातीन गुनो, एने खाराब काम, लोब, कुयराय, खुन, राड़, एने कोपेट एने अन्याय केरीन पुरा बोराय गीया एने चुगली,
एय बाय बोणहा, तुमू सोमेज माय सोरा मा बुणो; गेलेत माय सोरान गेत रिवो, पुण सोमेजदारी माय मोठलान गेत बुणो।
तानकेरता आवो आपु तिवारा माय खुसी केरता नाहते जुनाला खमीर माय एने नाह गेलेत एने खाराबान खमीरा रेन, पुण हुतरो एने खेराय ने अखमीरी रोटा माय।
माहु बिय हे, ओहलो नाय एय काय मी आवीन जोहलो होदथु, तोहलोस तुमूह नाय देखु; एने माहु बी जोहलो तुमू नाह होदते, तोहलोस दिखहो; एने तुमू माय लेड़ाय, कुयराय, राग, विरोद, ईर्ष्या, चुगली, मोठाय एने लेड़ाय एय।
आखी कड़वाहट, प्रकोप, राग, राड़, खाराब बोलने एने दुख पोचाड़नार वातु एने आखी बातीन खाराबपोणा माय निकाल दिवो।
काहाकाय आमरो हिकवोण खाराब विचारा माय एने उशारी माय नाह एतो;
तिहेस केरीन बायकु बी हास केरीन रेणे जुवे, आरोप लागाड़नार नाय जुवे, पुण हाजा सोबाव वाली एने आखी वातु माय विश्वासयोग्य रेय।
तिहेस केरीन मोंडलीन डावाल्यु बायकुन बोलनो चालनो चोखाला माणहान गेत रेणे जुवे; ती आरोप लागाड़नार एने दारूड्यी नाह, पुण हाजी वातु हिकाड़नार रेणे जुवे।
ज्यानकेरीन जेवी काय गोवाय देणारान ओहलो मुठलो वादलो आपु कोंड रेनोह, ते आवो, एकेक रोकणार वोस्तु एने फासाड़नार पापाह सेटो केरीन, ती दुवेड़ जी माय आपुह दोवेड़नो हे, दिर केरीन दोवेड़ता,
तानकेरीन आखो गाण एने दुसमोनाय ने बोड़ती सिटो केरीन ता वचनाह गेरबोड़ाय माय लेय लिवो, जो मोना माय पेरायेल एने जो तुमरो सुटकारो केर सिकेह।
पुण केदी तुमू आपणा आपणा मोना माय कोपेट, कुयराय एने विरोद मेलते एती, एने तुमरी एकली पोर मोठाय केरीन खेरायीन विरोद माय पाप मा किरहो।
एय बाय बोणहा, एका दिहरान विरोद माय वातु मा किरो। जो आपणा बाय बोणहान विरोद माय बुलीह ताहार नेमान विरोद नियाव किरेह, एने तु नेमा पोर चालनार नाह, पुण ता पोर आदिकारी ठेरानो।
काय तुमू ज्यो सोमेजतेह काय चोखाली पुस्तेक उदेड़ किथे, “जो जीव आमरे माय हे, काय तो लालुस किरेह जान फोल कुयराय हे।”
एय बाय बोणहा, एका दिहरा पोर गुनो मा लागाड़ो, काय तुमू दोसी नाय ठेराहो; हुमलो, आदिकारी बायणा पोर उबरिनोह।
सुटेल माणहान गेत जीवणो जीवो, पुण तुमरा सुटकारान वापेर खाराब वात्युह लीकाड़नेन केरता मा किरो; पुण सोताह बोगवानान सेवक सोमजीन चालो।
तो पाप नाह किऱ्यो, एने तान मुयाम रेन कोपेट ने काल्ली वात नाह निकेलनी।
काहाकाय पुस्तेक माय लिखेल हे: “जो कुण जीवणान आसा मिलेह, एने हाजा दिह देखणे हुदेह, तो तान जिबीह बुरायीह रेन, एने तान ओठाह कोपेट ने वातु केरने से रोकीन मीले।
ज्यानकेरता काय तुमू तुमरा उगरेल जीवणाम रेन वोय माणहान मोरजीम नाह, पुण बोगवानान मोरजीन गेत जीवे।
ज्याकेरीन ता बोंगलातेह काय तुमू ओहली जेंगलीपोणान एने फालतुकान जीवणो जीवणे माय तान साथ नाह देती, केरीन ता तुमरी चिहटा केरतेह।
तान केदी बी जुठ बुलील नाह एता; पुण ता निर्दोस हेते।