23 అంతే ఎర్సెట, ఔర్ తమే అవిస్వాసమున్ వగిప్సేట వేనకావై తిర్గతే ఔరున్ తిరుగుత్ నెడత్తి కలప్సార్. దెయ్యం ఔరున్ మల్ల నెడత్తి కలపేంఙ్ సాలెకాంద్.
పంఙి తన నీర్ ‘ప్రబునె పేర్ రడ్ వరెకనున్ స్తుతి ఎరెంఙ్ ఇస’ ఇడ్నంతెత్ నీర్ అంన్ ఓలెర్ ఇస అన్ ఇమ్మడ్ ఇడ్సతున్”
అదుహీ కొమ్ములంతి కొన్నిగున్ కత్కుత్ జొపిటే, అడవితా ఒలీవ కొమ్ములొట ఇంన్ అద నడుమున్ సిప్పనా కట్టుత్, ఒలీవ మాకుత్ పొడమ్ అనెక వేరుత్ ఇనుంఙ్ జాగ సియ్తే,
ఏనంఙ్ ఇంతే, ఇన్ ఒక్కొ అడవితా ఒలీవ మాక్ తన తరుగుత్, సదర్నంగా సొబ తా ఓలివ మాకుత్ కలపుత్ కట్టేన్ సల్తద్ అముదు సదర్నంగా కొమ్ములున్ మరి కారేయ్ అమే సొంత ఓలివ మాకున్ కలపుత్ కటెం తా!
ఔర్ ఎప్పుడి ప్రబున్ పకఙి తిర్గసారొ అప్పుడి దెయ్యం అద్ మనున్ ముస్కె పుస్సుఆంద్.
అదున్ వాలడ్, అవిస్వాసం మూలానే ఔరు అంనే నెయ్యర్ సెరెంఙ సాలెర్ ఇసా నేండుంఙ్ కరిల్సాద్.