10 అదున్ బదోల్ దావ్ ఇలుత్ సక్కున్ కుడుక్సా “అయ్యో, అయ్యో, బబులోన్ దండి నగూర్, సక్తి తా నగూర్, ఒక్కొ గంటతి ఇన్ పొయ్ సిక్స వత్న పాటిన్” ఇసా అర్సర్.
ఔరె తిక్త ముర్ద ఆ దండి పట్నముంఙ్ ఉదరన్ లంఙ్ ఐగుప్తు, సొదొమ ఇన్నెక పేల్ అంసా. ఇత్తిని ఔరె ప్రబునున్నై సిలువాత్ అలంఙ్ తెర్.
మరొక్కొ దూత్ ఇంతె రెండవ దూత్ అంనున్ వెంటాయ్ వత్తిన్. “నాస్ ఎద్దిన్! తనె ఎక్వు మొకం అని పొక్కె కల్ల బూమీ పొదె మంది సదర్ ఉన్డర్ దడ్డి బబులోన్ నాస్ ఎద్దిన్! ఆంమత్తదున్ పొదె ఎక్వ రంగున్ కొత్ ఇట్టిన్” ఇసా ఇడ్డతిన్.
దండి ఆ పట్నం మూది తుక్డె సిరింతిన్. మరొక్కొ దేస్త పట్న సిమ్కన నాస్ ఎదే. అప్పుడ్ దెయ్యం దండి బబులోన్ నగురున్ అది కత్తిన్. అంత్తే దండి రంఙ్ ఇన్నెక జింఙనడ్ నిండ్త పాత్రన్ ఆ నాగురుంఙ్ సియ్తెంద్.
నీ ఓల్త ఆ పది కొమ్ము మరొక్కొర్ పది మంది రాజక్ ఔరుంఙ్ ఇంకా రాజ్యం రొంబడెత్తిన్. గని ఒక్కొ జమ్ రాజక్ లంఙ్ అనెకదుంఙ్ ఆ జన్వరున్ వాలడ్ ఔరుంఙ్ అదికార్ రొబంటిన్.
నగుర్ వెయ్సా అనెంఙ్ రాజకుంఙ్ అన్నె కా పొగరున్ ఓలుత్, “ఈ నగురుంఙ్ బరబర్త ఏద్?” ఇసా వాపొయ్సార్.
తమ్మె తల్కు పొయ్ దుబ్బన్ వగుత్ అర్సా, “అయ్యో, అయ్యో, ఆ దండి నగుర్. సొత రూకు అనెకర్ సిమ్కన ఈ నగురుత్ కామయుంఙ్ వాలడ్ స్రిమంతకెర్ ఎద్దెర్. అట్టద్ ఒక్కొ గంట్టతి ఇనంఙ్ నాస్ ఎదినె” ఇసార్.
అదుంఙ్ వెన్కత్ జోరతద్ ఒక్కొ దూత్ దండి తిర్గల గుండ్లంఙ్ గుండున్ ఎత్తుత్ సమ్దురుత్ జొపిడుత్ ఇనంఙ్ ఇంత్తిన్, ఇనాయ్ దండి నగుర్ బబులోన్ నాయ్ విరోద్ ఎత్న కరాబ్ ఎద్దిన్. ఇక అద్ ఎప్పుడి కండ్కెరె.
అదుంఙ్ ఎత్తి అదుంఙ్ దుక్కం సిమ్కన్ ఒక్కొ దినమి ఎర్సా. తిక్కెకద్, దుక్కం, కరువూ వర్సా. దెయ్యం ఇన్నెక ప్రబుంద్ దండి సక్తితని. అదుంఙ్ న్యాయ్ కలెకద్ అమ్ది. అద్ కిసుంఙ్ పాలెదిన్.”