8 ఔరె తిక్త ముర్ద ఆ దండి పట్నముంఙ్ ఉదరన్ లంఙ్ ఐగుప్తు, సొదొమ ఇన్నెక పేల్ అంసా. ఇత్తిని ఔరె ప్రబునున్నై సిలువాత్ అలంఙ్ తెర్.
తిక్పెక దినముంఙ్ ఆ జాగ సుమ్మెకా గతి సొదొమ గొమొర్రా నగరాలత్తి న్యాయంలఙ్ అన్సాద్ ఇముంఙ్ కరెయ్ ఇడ్సాత్.
అముదు బూమి పోయ్యిరాల్లుతు. అని అముదు వెంట ముడేకా లేగున్ వినుత్న, “సౌలా! సౌలా! తనుంఙ్ అనుగు తక్లిబ్ సియ్యిస్సాతివ్?”
అదుంఙ్ ఎత్తి యేసుక్నయ్ మందిన్ తన్నె నెత్తురున్ పవిత్ర కలెంఙ్ ఉర్ బొయ్దంఙ్ వాక సిక్స సుమ్తెద్.
తానుంఙ్ ఇంతె దెయ్యమ్నె పోరకుఙ్ ఔరి పెన్న సిలువా తా కుడుక్సా అంనున్ గులెనా అపమన్ కల్సార్.
దైవబక్తి తోసెటనుంఙ్ మందిన్ ఎరేకా వినాసను ఉదహరన్ ఇదరెక ఓకొ గొట్టి దెయ్యం సొదొమ, గొమొర్రా పట్నంములున్ న్యాయ్ తిర్పుత్ అదవున్ బుగ్గీ ఇదతెంద్.
అద్ది విదామడ్, సొదొమ గొమొర్రా, పట్టనా అదా తిర్గొరా అనెకా ఊల్ సినలి ఆస, సరీరాస పనికున్ తమేత్ తామీ కరాబ్ ఎర్సా. ఔర్ ఎప్పుడి కిస్సున్ గురి ఎత్నా సిక్స బొగిల్సా, ఉదాహరనఙ్ ఇల్తేర్. ఇమ్మున్ సదరున్ ఒక్కొ హేచ్చరికాలాన్ ఒర్కిలుర్
బరబర్ ఆ వెలంఙి బూకంపం వత్తిన్. అదుంఙ్ వాలడ్ పట్నల్ పదివా ఈసా ఒద్రిల్తిన్. ఆ బూకంపం ఏడ్ హజల్ మంది తిక్సార్. తిక్సెటా మికుత్ అనెకర్ అర్సుత్ పరలోకముత్ అనెకా దెయ్యముంఙ్ మహిమ ఇదర్తెర్.
మన్కకెరత్తి, సిమ్కన జతిక్లకెరత్తి, రంఙ్ రంఙ్ తా గొట్టిక్ ముడెకారె, జతిక్లతర కొన్సెం మంది ఇవ్రె తిక్త ముర్దలున్ ఓల్సా ముది అని సార్సం దినా ఇవ్రున్ తప్నెత్ ఇడ్డెంఙ్ ఇడెర్.
పట్నముంఙ్ వాక ఆ అంగుర్నె రసాన్ పుసెక పొక్కత్ విద్గెకద్ ఎద్దిన్. నెత్తుర్నె బుర్ గుర్రం నె లగమ్ అంత్తె ఎత్తు మూది నూల్ కిలొమిటర్ దావ్ తుటిన్.
మరొక్కొ దూత్ ఇంతె రెండవ దూత్ అంనున్ వెంటాయ్ వత్తిన్. “నాస్ ఎద్దిన్! తనె ఎక్వు మొకం అని పొక్కె కల్ల బూమీ పొదె మంది సదర్ ఉన్డర్ దడ్డి బబులోన్ నాస్ ఎద్దిన్! ఆంమత్తదున్ పొదె ఎక్వ రంగున్ కొత్ ఇట్టిన్” ఇసా ఇడ్డతిన్.
దండి ఆ పట్నం మూది తుక్డె సిరింతిన్. మరొక్కొ దేస్త పట్న సిమ్కన నాస్ ఎదే. అప్పుడ్ దెయ్యం దండి బబులోన్ నగురున్ అది కత్తిన్. అంత్తే దండి రంఙ్ ఇన్నెక జింఙనడ్ నిండ్త పాత్రన్ ఆ నాగురుంఙ్ సియ్తెంద్.
ఏడ్ వస్తులున్ కేయ్యుత్ సుముత్ ఏడ్గుర్ దేవదూతు లంత్తి ఒక్కొంద్ వాత్న అనత్తి, “అనెకా పేనిక్లత్తి కట్టుత్ అనెకా దండి పట్నములంఙ్ సిక్స సియెకదుంన్ ఇనుంఙ్ ఓలిప్సాత్ వా.
ఇక నీ ఓల్త ఆ పిల్ల బూమి పొయ్ పద్దతి రాజక్ కెరున్ అడ్గిప్స అనెకా ఆ దండి నగురి.”
అద్నె కపర్ పొయ్ అద్నె పేర్ ఇనంఙ్ వాయుత్ అన్సాద్. అదుంఙ్ ఒక్కొ అర్తం అన్సాద్. “ఇద్ దండి బబులోన్. బూమి పొయ్ అనెక వెసా సిమ్కన, అసద్యం ఎర్సెట కరాబులుంఙ్ ఇద్ అమ్మ.”
అదున్ బదోల్ దావ్ ఇలుత్ సక్కున్ కుడుక్సా “అయ్యో, అయ్యో, బబులోన్ దండి నగూర్, సక్తి తా నగూర్, ఒక్కొ గంటతి ఇన్ పొయ్ సిక్స వత్న పాటిన్” ఇసా అర్సర్.
నగుర్ వెయ్సా అనెంఙ్ రాజకుంఙ్ అన్నె కా పొగరున్ ఓలుత్, “ఈ నగురుంఙ్ బరబర్త ఏద్?” ఇసా వాపొయ్సార్.
అముదు దండి అవజాడ్ బబులోన్ నాస్ ఎద్దిన్! అద్ బుతులె బత్కెకాద్ ఎదిన్ ప్రతి ఆపవిత్ర ఆత్మంఙ్ వాడకెకాద్ ఎద్దిన్. అపవిత్ర ఎద్ ప్రతి పిట్టంఙ్ తుప్ప ఎదిన్.
అదుంఙ్ వెన్కత్ జోరతద్ ఒక్కొ దూత్ దండి తిర్గల గుండ్లంఙ్ గుండున్ ఎత్తుత్ సమ్దురుత్ జొపిడుత్ ఇనంఙ్ ఇంత్తిన్, ఇనాయ్ దండి నగుర్ బబులోన్ నాయ్ విరోద్ ఎత్న కరాబ్ ఎద్దిన్. ఇక అద్ ఎప్పుడి కండ్కెరె.
కబుర్లకెరె నెతుర్ పైలి సాక్సిక్లె నెత్తుర్, ఇంకా బూమి పొయ్ కబులి ఎదా నేతుర్ పవిత్ర కన్కెర్సానంసాద్.