13 ప్రబుద్ అమ్ను ఓలుత్న అమ్మున్ పోయ్ కివ్ కత్నా అమున్ ఇత్తేంద్ అర్నేమ్.
అనుగు ఇవుర్ మన్కకెర్ పొయి కివ్ వర్సద్. ఇవుర్ ముద్దిఙ్ దినల్ అనుగు వెంట అస్సర్ అని ఇవురుఙ్ తినెంఙ్ తనయ్ తోతెద్.
ఇదవ్ ఏదెవ్ ఇంతే ప్రబు మల్ల డేబ్బయి మన్కకేరున్ నివడిప్తెంద్ అని తహన్ సోత సేరేకద్ అండేన్ అదవ్ సదర్ ఊల్లెంఙ్ అని జాగలెంఙ్ అవురుంఙ్ తనుంఙ్ ముండట్ సేరేగ ఇసా ఇద్దర్ ఇద్దరున్ పనతేద్.
మల్ల ఇనంఙ్ ఎద్దిన్ యేసుంద్ ఒక్కొ జాగత్ పార్తన కత్న మోడిల్తె. అమ్నె సిసులొప ఒక్కొద్ అమ్నున్ ఇంతెంద్ ప్రబు యోహాన్ తాన్నె సిసులున్ పార్తన కలెకద్ బదోల్ కర్పనెంద్. అనాయ్ అమున్ కారాప్.
అపుడ యేసుంద్ పరుసిక్ వెంటా, “ఇమ్మెఓర్కి తానుంఙ్ బాసొండ్లు, కోజలున్ వాకలడ్ చకనా ఓడ్సతిర్. గని ఇముంన్ లోపా అంసా అని కరాబ్ గునలడ్ నిండుత్ అన్సాతిర్.”
ప్రబుంద్ ఇనంఙ్ సామదనం ఇడ్తెంద్. తెలివి అనెకా ఇమన్దర్ సేవక్ ఎందా? ఆ మాల్కక్ మల్ల వతెంద్ ఇంతె తన్ బరొస తరుంఙ్, తెలివి అనెకరుంఙ్ తన్నె మరొక్కొర్ సేవకెరున్ సోయ్తదున్ తిన్నెంఙ్ సియెకాదుంఙ్ ఔరున్ పొయ్ అదికార్ లంఙ్ సియ్దద్.
అపుడ్ యేసుంద్ యె కప్టిక్! ఇమ్మ తాన ఎరి కొదలున్ ఎక్కద్, గాడ్దిన్ ఎక్కద్ ఆలపుసేక జీర్ ఎరి ఎక్కద్ కొడ్కా తన సాయుత్, యిర్ ఉర్తెంఙ్ తొదా? తప్పతోసెటా కొస్తిర్!
ప్రబుంద్ ఇనంఙ్ ఇంతెంద్ అపొస్తులున్, “అమ్మె విస్వాసున్ పెర్ గిప్” ఇసా యేసునున్ కొర్తెర్.
తే యేసుంద్, ఇముంఙ్ మోర్యిదనె నంతె విస్వాస్ అండిన్ ఇంతె గీ ఎరాద్. ఈ దండి మరోడ్ మాకున్ వెంటా యే! మక్నే వేల్ కాలపి సమ్దురుత్ సెత్నరాల్ ఇంతె గీ, అద్ అమ్మె గొట్టిన్ వింత్నరాల్సాద్.
అనంఙ్ ఇడ్ తా వెన్కత్ యేసుంద్ ప్రబు, కరాబ్ రితినాడ్ అనెకర్ ఔర్ కిస కీస కలెకా న్యాయ్ కలెక అదికార్ ఇంత్త గొట్టికున్ విద్దతిర్.
ఎల్లంఙ్ వత వెన్కత్ జకయ్య ఇలుత్, “ఇదొ ప్రబు! అన్నె ఆస్తి తన సార్సమ్ ఈసా గరిబులుంఙ్ సియ్సాత్. అన్ ఎనుని పసిపుత్, తనెని ఎక్కద్ సుమ్ తన్ ఎరతె, అమ్నుంఙ్ నాలిఇసా జాస్తి మలపుత్ సియత్” ఇసా యేసునుంఙ్ ఇడ్తెంద్.
అప్పుడ్ ప్రబుంద్ అదేతిర్గుత్ పేతురున్వై ఓల్తెంద్. “అన్ ఎదొ ఒర్కి తోద్ ఇసా నీ ముద్ది గుసాల్ ఇడ్ తా వెన్కత్ పోత్ కూగెంఙ్” ప్రబుంద్ అమ్నుంఙ ఇడ్తా గొట్టి పేతురునుంఙ్ అదివాత్తిన.
అదా లోప సెదె గని ప్రబు యేసునె సెత్త అదవుంఙ్ రొంబడెతిన్.
ప్రబుంద్ కరెంయ్ సుల్తెంద్ అని సీమోనుంఙ్ కండ్క ఎద్దెంద్ ఇసా ఇవ్రు ఇద్దర్ మన్కకెరుంఙ్ ఔర్ ఇడ్తెర్.
అముదు ఊర్ మెరా వారెంఙ్ తిక్ తా మన్కక్ ఒక్కొరున్ మన్కకెర్ కొస్నేర్. తిక్ తా మన్కక్ అమ్నే అమ్మంఙ్ ఒక్కొది పోరక్ అండేద్ అని అద్ద రాడేరహ పిల్లా అండిన్ ఊర్ మంది అమ్నువెంట అండేర్.
యేసుంద్ వాత్నా సాటాన్ పుడుక్తెంద్. కొసేక మన్కకెర్ ఇల్తేర్ మల్ల అముదు ఇంతేంద్ ఎ మిడెగి పొర అన్ ఇనుంఙ్ ఇడ్సత్ సుల్.
అపుడ్ యోహాన్ తన్నె సిసుల్ ఇద్దరున్ తన్నవై కూగుత్న ప్రబున్ వై పన్కుత్ ఇడ్తెద్, వారెకని నివి ఎనివా మరొక్కొనున్ పావ్ ఓల్దుమె ఇసా వెలుత్ ఓల్తెర్.
సిమ్కన మన్కకెర్ వాపొయ్సా అర్సనన్నేర్ అని సాక్కున్ కుడుక్స గని యేసుంద్ ఇంతెంద్ అర్రనెర్. తానుంఙ్ ఇంతె ఆ సిన్నం పిల్ల తికేతిన్ గని మఙ్సానంసాద్.
ఒక్కపుడ్ ప్రబునె గేటలంతి అత్తరున్ నూనె దీటుత్ అన్నె తల్లత తిరడ్ ఉసుమ్తిన్ ఈ మరియలి! దుక్కమడ్ అనెకా లాజర్ అని దాదక్.
ఈ అక్క తోర్దాసిక్, “ప్రబు! నీ ప్రేమ కలెకా లాజర్ దుక్కమడ్ అన్సాద్” ఇనెక కబుర్ యేసునుంఙ్ పన్కతెర్.
దూతు ఇంతె “తనుంఙ్ అర్సాతి అమ్మా?” ఇసా వెల్తె. అదుంఙ్ అద్, “ఎరొ అన్నె ప్రబున్ తోడ సెద్దెర్. అంనున్ ఎత్తి ఇట్టెరొ కరిల్సా తోతెద్” ఇంతిన్.
యేసుంద్, “అమ్మా, తనుంఙ్ అర్సాతి? ఎరున్ కిరవసాతి?” ఇసా అదున్ వెల్తెర్. అద్ అమ్నున్ వడిత గడియక్ ఎన్నెంద్ ఇంతిన్. “అయ్యా, ఒక్కొవేల నీ అమ్నున్ తోడసెదివెరతె అమ్నున్ ఎత్తి ఇటివొ ఇడ్ అన్ అమ్నున్ తోడసెరత్” ఇంతిన్.
యేసుంద్ యోహానుంఙ్ ఎన ఎక్వ మందిన్ సిసు కాల్సా నంసద్ ఇసా, అమ్నుంఙ్ ఎన ఎక్వ మందిన్ బాప్తిస్మ సియ్సాద్ ఇసా పరుసిక్ వింత్తెర్.
గని ప్రబుద్ దెయ్యముంఙ్ దన్యావద్ సియుత్, నీప్పటెలున్ మందింఙ్ పయుత్ సియ్ తా తింద జాగ ఇత్తి అన్సాద్. తిబెరియ సందూర్ తన పెన కొన్ని రూకు వత్తే.
అర్రెకార్ అర్త్తెతి, కుసీకలెకర్ కుసీకల్సెటర్లంఙ్ అనెంఙ్. సుమెకర్ తమ్ సుంతదూన్ తమ్మెత్ ఎరెద్ ఇంతెతి అనెంఙ్.
దాదకేర్ బాయినెరలర, బత్కెకాదున్ వాలడ్ ఎనటది ఆస తోసెటా మరొక్కొర్లంఙ్ అన్నున్ తిక్తనున్ అమ్నున్ సత్యం గురించి నీర్ విన్కిపెంఙ్ తోద్. కన్ ముస్తరున్ గురించి నీర్ ఒర్కి తోసెట అనెకాద్ అముంఙ్ దుక్ పడ్నేర్.
దయా తావున్ బదోల్ నమ్మకమ్తా కివ్కత్న దండి దెయ్యలక్లాఙ్ అనేంఙ్, మందినే పాప్ లుంఙ్ మాపి కలెంఙ్ అంద తన్నె దాదకేర్ తన్న ఒక్కొంద్లాఙ్ ఎరెకా జీమెదర్ వత్తిన్.
నేండె కమ్జోరఙ్ వాలడ్ నేండె దండి దెయ్యలకుంఙ్ సాయిన్ అన్సాద్. తనుంఙ్ ఇంతె అముదు దెకుల్ నెడ్లఙి పరిక్స ఎద్దిన్ ఇంతె అమ్నె పాప్ తోసెటద్ లంఙ్ అన్సాద్.