8 “ఓక్కొ పిల్లనత్తి పది కూరనే దుగని అండే ఇడ్ర. అత్రనట్ ఒక్కొ దుగని ఎదొయో రట్టిన్. తే ఆ పిల్ల దీవే తర్పుత్, దుగని రొబాడ్ నంతెత్, ఎల్లన్ పురా ఐయుత్ కిర్వసెట్టా ఆదాద? తప్పతోసెటా కరవ్ సాద్!
ఎరి మన్కకెర్ దీవే తర్పుత్ అదున్ కొనొడత్ ఇడుర్ గని ఆ ఎల్లత్ అనెకర్ సదరుంఙ్ వెలుంఙ్ సియెంఙ్ ఇసా క్కొనొడ పొయ్ ఇడ్సర్.
అనాయ్ పాప్ తన మన్ బద్లిపుర్ జరురత్ తోతెంద్ ఔర్ నొవ్వద్ అని తోమ్ది నీతితరుంఙ్ ఎన్న, కబ్లిలెకాద్ ఒక్కొద్ పాపి మన్ బద్లిపెకాద్ బదోల్ స్వర్గుత్ పెరెత్ కుసి ఆనందడ్ అన్దర్ ఇసా ఇడ్తెద్.
ఆద్ రొంబటాద్ వెన్కత్ తన్నె సంఙ్తకెరున్ అని ఆజు బాజు తా పిల్లకున్ కూగుత్న, ‘అన్ రాప్త దుగని అనుంఙ్ రొబ్బటిన్. అదుంఙ్ ఎత్తి అన్ బరబర్ నిర్నాయ్ కుసీ కలుర్’ ఇసా ఇడ్తిన్.
మన్కనె పోరక్ పావ్బులిలుత్ అనెకరున్ కిరవుత్ బత్కిపెంగీ వతెంద్” ఇసా ఇడ్తెంద్.
ఈ మందత్ కలయ్సెటా గొర్రె కొన్ని అంసాహ. అదనయ్ కొడ్కత్ అన్సా. అద్వ్లునయ్ అని తోడా వరత్ అదా అన్నె గొట్టిన్ విసాహ. అప్పుడ్ సిమ్కన ఒక్కొది మంద లఙ్ అన్సాహ. ఒక్కొది ఒక్కొద్ గయ్కి అన్సాద్.
మల్ల ఆమ్దు జాతింఙ్ సటీ నీ తోద్ గా, మరొక్కొ మారొకో జగలెంఙ్ నెరయ్తర్ దెయ్యమ్నె మందిఙ్ ఒక్కొత్తిని మిరయెంఙ్ ఇసా యేసుంద్ తిక్కెంఙ్ ఇసా అముదు ఇంతెంద్.
మల్ల మాత్ర విద్యెన్ అబ్యాస్ కత్తర్ సిమ్కన తమ్మె పుస్తకెవ్లున్ పుసుత్న, సదరుంఙ్ ముండట్ అదవున్ కిసిటెర్. ఔరు లెక్క ఓలెంఙ అదౌలె కిమ్మత్ పన్నస్ హజాల్ల వెండి రుపియలె.
అదుంఙి యేసు వత్నా దౌవీ అనెకరున్ కుసీత సొయ్త కబుర్, సాంతి ఇదర్తెంద్. మేరమ్ అనెకరున్ కుసీత గొట్టిక్ అనేంఙ్ ఇసా ఇదర్తెంద్.