2 తె యేసు, “ఔరె ఇనంఙ్ ఇంతెంద్ ఇ గలిలియతర్ సిరొపులకెరి గలిలీయతర్ సిమ్కనంఙ్ ఎన ఎక్కువా పాప్ కత్తెర్ ఇసాతిరా?”
కొన్సెం మంది గలిలీయత మన్కకెర్ మందిరుత్ బావ్ సియ్యెఙా పిలాతు తన్నె సైనికులున్పనుకుత్ ఔరున్ అలుంఙ్ తేర్. మందినె నెత్తుర్ అని జన్వల్లె నెత్తుర్ కలయ్తిన్
గని ఔర్ కలెతెర్ ఇసా అన్ ఇంతన్. పాప్తన కబలిల్సెటండె నీర్ నాయ్ మన్ బద్లిపుర్.
అనాయ్ సిలోయంత మడి ఒద్రిలుత్ తిక్తార్ ఔర్ అట్ర మందినె గొట్టితదున్ తనెద్ ఇసాతిరె? యెరూసలేముత్ అనెకర్ సిమనా మందింఙ్ ఎనా ఎకావ పాప్ కత్తెర్ ఇసాతిరా?
అమ్నె సిసు అంనున్, “రబ్బీ! ఇమ్ద గుడ్డి లగీ జన్మవాతేద్ దే! ఎర్ పాప్ కతెంద్ ఇసార్? ఇమ్ద మరి ఇమ్నె బాంద్ అమ్మ యే?” ఇసా వేల్తొల్తెర్.
ఆద్దీ వేలంఙ్ బత్కెకర్ పౌలునె కెయ్యుత్ పామ్ వ్రెలడ్స అనెఙ ఓలుత్ ఔరెత్ అవ్రి, “ఇంద్ ఒక్కొ తాకత్ తంద్ ఎనా ఎద్దన్! సందూర్ తన గెల్తెంద్ గని, దెయ్యం అమ్మున్ బత్కెంఙ్ ఇడెతిన్” ఇసా ఇంతెర్.