47 పరుసిక్, “ఇంతె! ఇమున్నై అముదు మోసం కత్తెదా?”
యేసుంద్ ఔరున్ ఇంతెంద్. నీర్ ఇమ్మె దొడలె నెకిన్ సుముత్న తనుంఙ్ దెయ్యమ్నె ఆగ్య తనుంఙ్ మోడిప్సాతిరా?
అని ఇంతెర్. ప్రబు, అముదు పసిపెకద్ పానం అనెంఙ్ అన్ ముండొలుంఙ్ పెనా పానమడ్ సులాత్ ఎరాత్ ఇసా అముదు ఇడ్త గొట్టిక్ అముంఙ్ అది వత్తె.
మంది అమ్నున్ బదోల్ ముడెంఙ్ మొదల్ ఇట్టెర్. సిమ్కన మంది అముదు సోయ్త మన్కక్ ఇంతెర్. మంల్ల కొన్సెం మంది, “తొద్, అముదు మందిన్ పసిప్సాద్!” ఇసా ఇంతెర్.
గనతత్ గనహీనతత్ అపవదులెంఙ్ ప్రసంసలొన అమ్ సత్తెం పనీ కల్సనండతుమ్.