43 యేసుకున్ వాలడ్ అత్తి అనెక మందింఙ్ బేదామ్ ఎద్దిన్.
ఇంతె ఒక్కొ మన్కంఙ్ అమ్నె బాన్ద, కీకెనాడ్ కొంమ్మ తన్నె అమ్మనాడ్, కొర్రా తన్నె పొదలడ్ గుల్ విరోద్ ఎర్గలెగి వత్తన్.
సాంతిన్ సియెంఙ్ అన్ ఈ బూమి పొయ్ వత్త నీసాతిరా? తోద్. ఇదున్ పయెంఙ్ వతన్.
ఈ గొట్టిక్ వాలడ్ యూదు లోప నెరజడ్ ఎదేర్.
మంది అమ్నున్ బదోల్ ముడెంఙ్ మొదల్ ఇట్టెర్. సిమ్కన మంది అముదు సోయ్త మన్కక్ ఇంతెర్. మంల్ల కొన్సెం మంది, “తొద్, అముదు మందిన్ పసిప్సాద్!” ఇసా ఇంతెర్.
ఇమ్ద ఆలపుసేక దినమున్ పడిపెద్ అదుంఙ్ ఎత్తి ఇమ్ద దెయ్యం తన వరెతెంద్ అనాయ్ పరుసిక్ తన కొన్సెం మంది ఇంతెర్. మల్ల కొన్సెం మంది, “ఇమ్ద పాప్ కత్తంద్! ఎద్దె ఇంటా సమత్కల్ ఎనంఙ్ కలెంఙ్ సాల్సంద్?” ఇంతెర్. ఇనంఙ్ ఔరున్ లోపా బెదం వత్తిన్.
ఆ పట్నముంఙ్ మంది ఇంది బాగులెత్ పయ్తెర్ కొన్సెం మంది యూదు, మల్ల కొన్సెం మంది అపొస్తులున్ పయ్తెర్.