47 “ఇద్ కరెయ్. నమ్తనుంఙ్ ఎప్పుడి తిక్సెట పానం రొంబాడద్.
బత్కెకర్ అన్ నంతె ఎప్పుడి తికెర్. ఇదున్ నీ నమ్సతివా? ఇసా వేలుత్ ఓల్తెద్.
కొన్ని దిన వాలడ్ ఈ దున్య అంన్ ఓలెద్. గని నీర్ అంన్ ఓల్తిరా. తానుంఙ్ ఇంతె అన్ ఎనంఙ్ బత్కసాతొ అనాయ్ నిర్ నై బత్కతిర్.
దెయ్యం ఈ దున్యత మన్కకేరున్ ఎత్తెఓ ప్రేమ్ కతెంద్. తన్నె ఒక్కొది ఒక్కొ పోరక్ ఈ దున్యంఙ్ పన్కతెంద్. అమ్నున్ నమ్తర్ ఎర్రి నాస్ ఎరెంఙ్ తోద్ ఇసా, ఔర్ ఎప్పుడి అనెక పానం సుమ్సార్ ఇసా అమ్నె ఆసా.
తన్నె పోరకున్ తనతరుంఙ్ అముదు సిక్స సియెద్. నమ్సెటర్ పొయ్, ఇంతె దెయ్యమ్నె ఒక్కొది ఒక్కొ కీకెన్ పేరున్ నంమెత్తెర్ అదుంఎత్తి, ఇంతిన్ ఎంతి సిక్స సియ్తెంద్.
ఆ పోరకున్ నమ్తర్ అర్ ఒక్కొద్ ఎప్పుడి అనెకా పనామున్ సుమ్ దాద్. గని ఆ కీకెన్ రోయ్తనుంఙ్ ఎప్పుడి అనెకా పానం రొంబాడెద్. దెయ్యంన్నె రాగ్ తన్న ఎద్ది సుకిపెంఙ్ సాల్తెంద్ ఇసా ఇన్తెంద్.
యేసుంద్, ఇద్ కరెయ్. అన్నె గొట్టిక్ విత్న అన్ పన్కతనున్ పొయ్ బరొస ఇడ్డెకనుంఙ్ ఎప్పుడి అనెకా పానం రొంబాడద్. అంటనుంఙ్ సిక్స వరేద్. ఇంతె అముదు తికెకాదున్ గెలుత్ ఎప్పుడి తిక్సెట పానం వద్దాంద్.
కరాబ్ ఎరెకా అంబలుంఙ్ సటీ కస్టెం కన్నెర్ ఎప్పుడి అనెకా పానం సటీ కాస్ట పాడుర్. అదున్ మన్కనె పోరక్ ఇముంఙ్ సియ్దద్. అమ్నున్ పొయ్ బాంద్ దెయ్యం తన్న ఒర్కిల్తరున్ ముద్ర ఇడదాద్ ఇసా ఇడ్తెంద్.
పోరకున్వై ఓలుత్ అమ్నున్ నంమ్తర్ ఎప్పుడి అనెకా పానం సుమెంఙ్. ఇద్ అన్నె బానె అసా. అనంఙ్ నమ్తరున్ అన్ ఆక్రి దినముంఙ్ తిక్కేకా తన బత్కిపత్.”
ఇమ్ద పరలోకంతన వత్త కారె అంబా. ఇదున్ సదారమంది తినెంఙ్ వంద్. ఇదున్ తిందర్ తిక్కెర్.
పరలోకం తన వత్త పానం అంబా అని. ఇదున్ తిందర్ ఎప్పుడి బత్కదర్. ఆ అంబా అన్నె సరీర్. అన్నె సరీరమున్ దున్య తరుంఙ్ సటీ సియ్సాత్.”
అన్నె సరీరమున్ తిత్న, అన్నె నెత్తురున్ ఉడ్డనుంఙ్ ఎప్పుడి అనెకా పానం రొంబాడద్. అమ్నున్ అన్ ఆక్రి దినాలుంఙ్ ఎప్పుడి తిక్సెట పానం సియ్.
పరలోకమ్ తన డిగుత్ వత్త కారే అంబా యిదీ! ఇద్ నేండె దొడా తింద అంబాలఙ్ తోద్. ఔర్ అదున్ తిన్దర్ తిక్త్తెర్. గని యి అంబాలున్ తిందర్ ఎప్పుడి అనెకా పానమున్ సుమ్దర్.”