41 అముదు, “అన్ పరలోకం తన్నడిగుత్ వత్త అంబలున్” ఇసా అముదు ఇడ్తదుంఙ్ యూదు దొడా సైగెకద్ రెగ్తెర్.
అదున్ ఓలుత్ పరుసిక్ అని సాస్త్రిక్ ఈ యేసుంద్ పాప్ కున్ మెరా కల్సాంద్. అని ఔరున్ వెంట మిరాయుత్ తిందెద్. ఇసా సైగ్సా ఇన్నెర్.
సిమనా మంది ఓలుత్, పాపి నె ఎల్లంఙ్ తనుంఙ్ సెద్దెంద్ ఎర! ఇసా యేసున్ బదోల్ ముల్గతెర్.
అపుడ్ పరుసి మన్కకెర్ అని సాస్త్రి మన్కకెర్ అమ్నె సిసులత్తి కుర్కుర్ కతన్న ఇన్నెర్ తనుంఙ్ నీర్ నాక వలె అని పాప్ మన్కకెర్ వెంట తినెంఙ్ ఉన్నెంఙ్ కల్సతిర?
తే యోహానున్ వేలుత్, నీ ఎంద్ ఎన్నెంద్? ఇనెకాద్ బదోల్ ఒర్కి లెంఙ్ ఇసా, యెరూసలేముత్ యూదులె దండి, దెలక్ లేవికున్ అమ్నున్వై పాన్కతెంద్.
ఇంది పరలోకం తన్న డిగుత్ వత్త క్రీస్తుది అముదు దున్యంఙ్ పానం సియ్సాద్ దెయ్యం పనాముంఙ్ తినెంఙ్ సియ్సంద్ ఇసా ఇంతెంద్.
యేసుంద్ ఇనంఙ్ సామదనం ఇడ్తెంద్. ఇమ్మెత్ నిరీ కురకుర్ కన్నెర్.
అన్ ఇమ్మె పానం అంబా.
పరలోకమ్ తన డిగుత్ వత్త కారే అంబా యిదీ! ఇద్ నేండె దొడా తింద అంబాలఙ్ తోద్. ఔర్ అదున్ తిన్దర్ తిక్త్తెర్. గని యి అంబాలున్ తిందర్ ఎప్పుడి అనెకా పానమున్ సుమ్దర్.”
అంనె సిసు విత్న గుల్ మంది, “ఈ ఇడ్డెకాద్ గుల్ కట్టిన్తద్. ఇదున్ ఎర్ ఒర్కిల్దర్?” ఇసా ఇంతెర్.
ఆ దినం తన్న సిసులత్తి గుల్ మంది అమ్నున్వై వరెకాద్ సాయుత్న వెన్క సెద్దెర్. మల్లి వారెతెర్.
మంది అమ్నున్ బదోల్ ముడెంఙ్ మొదల్ ఇట్టెర్. సిమ్కన మంది అముదు సోయ్త మన్కక్ ఇంతెర్. మంల్ల కొన్సెం మంది, “తొద్, అముదు మందిన్ పసిప్సాద్!” ఇసా ఇంతెర్.
అనాయ్ నీర్ సనుక్కోవద్దు. అవ్రత్తి గుల్ మంది దెయ్యం పొయ్ సైగ్నెర్ సంహార దూత కెయ్యుత్ తిక్తేర్.
ఔర్ తమే కరాబ్ ఆసలున్ వాలడ్ అడ్గసర్, లాబంమున్ సటీ మన్కకేరున్ పొగడ్సా, తమున్ అండా స్తితిన్ వాలడ్ సనుగుతు, పిర్యాదు ఇదర్సనంసర్.