24 తే యేసుంద్, అమ్నె సిసు అత్తి తోతెర్ ఇసా ఓలుత్ ఒర్కిలుత్ వెంటనీ, ఔర్ ఆ రూకూలెంఙ్ ఉదుత్ అమ్నున్ కిర్వసా కపర్నముంఙ్ వత్తేర్.
మల్ల ఔర్ సమ్దురున్ దటుత్న గెన్నేసరెత్ దేస్త బూమిత్ వత్న గదియ్త్తెర్.
అవురుంఙ్ యేసుంద్ కండ్కేద్ వెనకత్. ఇనుంఙ్ సటీ సిమనమంది కిరవ్వసన్సార్ ఇసా ఇంతెర్.
ఔరుంఙ్ సముద్రమును అపకంఙ్ రూకున్ కటుత్న గెన్నేసరెత్ దేసెమ్త దర్డిఙ్ వత్ అడ్గసా సెరెంఙ్.
యేసుంద్ మలయుత్ వతెంద్ మన్కకెరె గర్ది కూగుత్ సుమ్తెంద్ తానుంఙ్ ఇంతె సిమ్కన అమ్నున్ పావ్ ఓల్నెర్.
యేసుంద్, “అమ్మా, తనుంఙ్ అర్సాతి? ఎరున్ కిరవసాతి?” ఇసా అదున్ వెల్తెర్. అద్ అమ్నున్ వడిత గడియక్ ఎన్నెంద్ ఇంతిన్. “అయ్యా, ఒక్కొవేల నీ అమ్నున్ తోడసెదివెరతె అమ్నున్ ఎత్తి ఇటివొ ఇడ్ అన్ అమ్నున్ తోడసెరత్” ఇంతిన్.
ఔర్ ఒక్కొ రూకుత్ సొకుత్ సమ్దురుంఙ్ ఆలాపకత కపర్న పట్నంవై సెరెంఙ్ ఎద్దెర్. అప్పుడ్ సీకటి ఎద్దిన్. యేసుంద్ ఔరుంఙ్ ఇంకా రొంబడెతెంద్.
గని ప్రబుద్ దెయ్యముంఙ్ దన్యావద్ సియుత్, నీప్పటెలున్ మందింఙ్ పయుత్ సియ్ తా తింద జాగ ఇత్తి అన్సాద్. తిబెరియ సందూర్ తన పెన కొన్ని రూకు వత్తే.
యేసుంద్, “ఇద్ కరెయ్. సమత్కలున్ ఒల్తదుంఙ్ వాలడ్ అన్ నీర్ కిరవెర్. నీప్పట్టె తిత్న ఇమ్మె పెట్టెనిడ్పె కదుంఙ్ ఎత్తి అన్న కిర్వసాతిర్”
యేసుంద్, కపర్న పట్నత యూదులె సావ్డిత్ ఈ గొట్టికున్ ఇడ్తెంద్.
అత్తి పండుగ్ ఎరెకా జాగత్ యూదలే అదికాల్ల, “అముదు ఎదెఅన్సాద్?” ఇసా ఇత్న అమ్నుంఙ్ సటీ కిరవెంఙ్ ఎద్దెర్.