13 అదుంఙ్ ఎత్తి తన్న సోయ్ కత్తద్ ఎదెన్నెదొ ఓలిపెంఙ్ సాలేతెంద్. మంది అండదుఙ్ వాలడ యేసుంద్ అత్రనట్ కురియుత్ సెద్దెంద్.
ఔరె కడ్లుంఙ్ కండ్క ఎద్దెంద్ అని ఔర్ అమ్నున్ ఒర్కిల్తే. అపుడ్ అముదు ఔరుంఙ్ కన్కెరె తెంద్.
గని అముదు ఔరున్ తన కురియూత్ సెద్దెంద్.
యేసుంద్ ఇనంఙ్ సామదనం ఇడ్తెద్, “అని ఈన్నిగొల్ ఇమున్ వెంట కలయుత్ అండన్ తా! గని అన్ ఎననొ ఇముంఙ్ కరిలెతినా పిలిప్? అనా ఓల్తె బానున్ ఓల్తెతియ్. అనంఙ్ ఎద్దె బానుంన్ ఓలిప్ ఇసాతనుంఙ్ వెల్సాతి?
ఔర్, “ఇన్నె సటేయున్ సుముత్ అడగ ఇన్నెకాద్ ఎద్?” ఇసా వేల్తొల్తెంద్.
అద్ ఎద్ద వెన్కత్ యేసుంద్ అమ్నున్ గుడిత్ కలయుత్న, “ఓల్! నీ సోయ్ ఎద్దీ. పాపు కలెకావున్ సాయ్, తోదింతె ఇదుంఙ్ ఎన ఎక్వ విరోద్!” ఇసా ఇంతెంద్.
ఇదున్ వింత్న ఔర్ అమ్నున్ దన్పెంఙ్ ఇసా గుండ్లు సుమ్త్తెర్. గని యేసుంద్ ఔరుంఙ్ కండ్కెర్సెట డాఙుత్న ఆ గుడిత్ కురియుత్ సెద్దెంద్.