11 ఆ పిల్ల, “మాల్క! నువ్వి గుండి అన్సాద్. ఇమ్మత్తి తొడెంఙ్ పోర తోతెద్. ఈ పానం ఈర్ ఇముంఙ్ ఎనంఙ్ రొంబాడద్?
అదుంఙ్ ఎత్తి నికోదేము, “ఓక్కొ మన్కక్ పబ్గ ఎద్దె మల్ల ఎనంఙ్ జన్మ వద్దద్? మల్ల జన్మ వరెంఙ్ అమ్మనె పెటెత్ పెనా ఒక్కొఉసాట్ సెరెంఙ్ సలేమ్ తా!” ఇసా ఇంతెంద్.
గని అన్ సియెకా ఈర్ ఉండనుంఙ్ పెన ఈర్ అడ్వారెద్. అన్ సియ్త ఈర్ అమ్నున్ లోపా ఒక్కొ పానం జరలంఙ్ అందద్ మల్ల అమ్నుంఙ్ ఎప్పుడి అనెకా పానమున్ సియ్సాద్ ఇసా సమదానం ఇడ్తెంద్.
పండ్గుంఙ్ ఆక్రి దినం అని ముక్యదినం, ఆ దినం యేసుంద్ ఇలుత్ జోరకత్న, “ఈర్ అడ్తంద్ అన్ మెర వరెంఙ్ వంద్. వత్న ఈర్ ఉన్నెంఙ్ వంద్.
గని పేతురు, “ప్రబు! అన్ అపవిత్ర ఎద్దదున్. సొబతాదూన్, సోయ్ అస్సేటందూను అన్ ఎప్పుడి తినేతన్” ఇస్సా జవాబ్ ఇడ్సాన్.
సాదసీద మన్కక్ దెయ్యనె ఆత్మ బదోల్ సుంతెంద్. తానుంఙ్ ఇంత్తె అదా అమ్నుంఙ్ తెలివి తక్వ కన్కెరసా. అదవున్ బక్తి కలెకర్ లంఙ్ ఓల్సార్ వేల్తోలెంఙ్. అదుంఙ్ ఎత్తి అముదు అదవ్లున్ ఒర్కిలెత్తెంద్.
అముదు ఇక అన్న ఇనంఙ్ ఇంతెంద్, “ఇదా సదర్! తిర్తె ఆల్ప ఒమేగా అని, ఇంతె పేలె ఆకరి అని. ఈర్ అడ్తనుంఙ్ పానం జల్త ఇరున్ పుకమెయ్ సియ్సాత్.
అప్పుడ్ జలున్ ఆ దూత్ అనుంఙ్ ఓలిప్తెంద్. అద్ సోయ్ సొబనడ్ మెర్పతా పానం అన్సాద్. అద్ దెయ్యమ్నె గొర్రెనె కొవ్వెనె సింహాసనంతనట్,
“వా!” ఇసా ఆత్మ, అని నొవ్రి ఇడ్సార్. విన్నెకర్, “వార్!” ఇసా ఇడ్డెంఙ్. ఈర్ అడ్తర్ పాజె. మనుంఙ్ వాత్త మన్కక్ పానం ఇరున్ పుకమెయ్ సుమ్మెంఙ్ వంద్.
తానుంఙ్ ఇంతె సింహాసనముత్ నడుమున్ ఉదుత్ గొర్రెనె కొవ్వె ఔరుంఙ్ కాయెంఙ్ అన్సాద్. పానం సియెకా ఈర్నె జర మెరా ఔరున్ అడ్గిప్సార్. ఔరె కండ్లుతన కూలెకా ఈరున్ దెయ్యం ఉసుమ్సాంద్.