12 అదుంఙ్ ఇంది దూత్ కండ్కెదే. అద తెలొడి జుఙ్ఙె తొడుత్ అడ్డెర్. యేసునె సెత్త ఇట్ట జాగత్ ఒక్కొంద్ తల్వై ఇంకొక్కొంద్ గెట్టపకంఙ్ ఉదుత్ అన్నెర్.
ఔరున్ ముండట్ అమ్నెరుపం బద్లిల్తిన్ అని అమ్నె మెన్ పొద్ లంఙ్ తరియ్తిన్ అని అమ్నె జుఙ్ఙె వేలంఙ్ సక్ సక్ తర్యితే.
అమ్దు సెరెంఙ్ ఔర్ ఆబార్వై ఓల్సని అన్నెర్. ఆ వెలంఙ్ తేలొడి జుఙ్ఙె తొట్టెర్ ఇద్దర్ మాన్కకెర్ ఔరున్ పకంఙ్ ఇల్లుత్
తే సార్దీసుత్ ఇన్నతి అనెకర్ తన కొన్సెం మంది తమ్మె జుఙ్ఙెలె ముర్కి సెరెతిన్. ఔర్ యొగ్యు. అదుఙి ఔర్ తెలోడి జుఙ్ఙె తొడూత్ అన్ వెంట అడుగ్సార్.
అదుహీ అన్ “అయ్యా, ఇనుఙి ఒర్కీ” ఇసా సమాదాన్ ఇడ్తేంద్. అప్పుడ్ అముదు అన్నడ్, ఇవ్ర సదర్ దడ్డి బాద తాన వతరీ. ఇవ్రి గొర్రెనె కొవ్వె నెత్తుర్ తమే జుఙ్ఙేలెన సుత్కెర్. అదవున్ తెలొడిక్ ఇదర్తేర్.