4 యేసుంద్ అనుంఙ్ తనుంఙ్ ఇడ్సాతి అమ్మ! అన్నె వెలా ఇంక్క వారెంఙ్ అన్సాద్! ఇసా సమాదనం ఇడ్తెంద్.
మల్ల యేసుంద్ ఇంతెంద్ బాయి, అన్పొయ్ ఇన్నె విస్వాస్ దండి అన్సాద్. నీ ఎనంఙ్ వెల్సత్తి అనాయ్ ఎక్కద్. అంత్తెతి అద్నె పిల్ల సోయ్ ఎద్దిన్.
ఔర్ వపొయుత్ ఇంతెర్, ఏ దెయ్యమ్నె పోరక్! అన్నతి ఇన్నెత్ తనెద్ అన్సాద్? వేల వరెంఙ్ పేలెయ్ అనుంఙ్ తక్లిబ్ సియెంఙ్ వత్తివా?
అముదు ఔరున్ ఇంతెంద్ తనుంఙ్ అన్నె కిరవ్తేర్. అన్ అన్నె బానే ఎల్లత్ అనెంఙ్ పాయీజె ఇసా ఇముంఙ్ ఒర్కి తోద్?
యేసుంద్ ఔరున్ ఉత్తర్ సియ్సా, మన్కనె పోరక్ మహిమ ఎరెకత్ గడియా వత్తిన్.
పస్క పండ్గున్ పేలె దినం. ఈ దున్యన్ సాయుత్న తన్నె బానే ఎల్లంఙ్ సెరేకా వెల వత్తిన్ ఇసా యేసునుంఙ్ ఒర్కియ్. అముదు ఈ దున్యత్ అనెకర్ తన్నెర్ సాదరున్ ప్రేమ్ కతెంద్. తన్ ఔరుంఙ్ ఎత్తె ప్రేమ కతెంద్ ఇంతె ఆ ప్రేమన్ ఔరుంఙ్ ఓలిప్తెంద్.
అగుర్న్నె రసా తిర్తాత్తి యేసున్నె అమ్మ అమ్నున్, “ఔరె అగుర్న్నె రసా తిర్త్తిన్!” ఇసా ఇడ్త్తిన్.
దూతు ఇంతె “తనుంఙ్ అర్సాతి అమ్మా?” ఇసా వెల్తె. అదుంఙ్ అద్, “ఎరొ అన్నె ప్రబున్ తోడ సెద్దెర్. అంనున్ ఎత్తి ఇట్టెరొ కరిల్సా తోతెద్” ఇంతిన్.
యేసుంద్, “అమ్మా, తనుంఙ్ అర్సాతి? ఎరున్ కిరవసాతి?” ఇసా అదున్ వెల్తెర్. అద్ అమ్నున్ వడిత గడియక్ ఎన్నెంద్ ఇంతిన్. “అయ్యా, ఒక్కొవేల నీ అమ్నున్ తోడసెదివెరతె అమ్నున్ ఎత్తి ఇటివొ ఇడ్ అన్ అమ్నున్ తోడసెరత్” ఇంతిన్.
అదుంఙ్ ఎతి ఔర్ అమ్నున్ సుమ్మేంఙ్ ఇసా కోసీద్ కత్తెర్. గని అమ్నె టైయిమ్ ఇంకా వరెతిన్. అదుంఙ్ ఎతి ఏరి అమ్నున్ సుమ్మెఙ్ సలెతెర్.
యేసుంద్ ఔరున్ ఇంతెంద్, “అన్నె వెలా ఇంక్క వరెంఙ్ అన్సాద్. ఇముంఙ్ ఏ వెలా ఎద్దెనా సొయి.
నీర్ సిమ్కన పండ్గుంఙ్ సెర్. అన్నె వెల ఇంకా వరెది అదుంఙ్ఎత్తి అన్ పంగీని వరెన్” ఇసా ఇంతెంద్.
అముదు సాదరున్ గుడిత్ దన్ తప్పెకా జాగత్ ఇల్లుత్న ఈ గొట్టిక్ ఇడ్సా ముట్టెంద్ ఇమ్నున్ ఏదీ కట్టెతెంద్; తానుంఙ్ ఇంతె అమ్నె వేల ఇంక్క వరెతిన్!
ఇద్ కారనముంఙ్ వాలడ్ పంఙిదుఙ్ అమ్ ఎరడి ఇద లోకమున్ ప్రమానము ప్రకారం అడ్ తామ్. అయ్ అమ్ క్రీస్తునె ఇనఙి ఓల్నెమ్ ఇన్తే పంఙి తనట్ ఇనంఙ్ అడ్గిప్తం.