36 సీమోన్ పేతురుంద్ అమ్నున్, “ప్రబు, నీ వెయ్యసెసాతి?” ఇంతెంద్ యేసుంద్ ఇంతెంద్, “అన్ సెరెక జాగంఙ్ నీ ఇండి అన్ వెంట వరెంఙ్ సాలె? గని మల్ల వర్సాతి” ఇంతెంద్.
పోరకేర్, ఇంక ఆ కొన్సెం కాలం అన్ ఇముంఙ్ అంసాతున్. ఇనుఙ్ సటీ కిరవ్సాతున్. గని, అన్ యూదులుఙ్ ఇడ్ఎతెతి ఇముంఙ్ దెకుల్ ఇడ్సనంసాతున్, అన్ సెద్దా జాగత్ నీర్ వారెతిర్.
అన్నె బానె ఎల్లత్ ఎన్నిగొ కోలిక్ అన్సా. అనెంఙ్ తోసెటండె ఇముంఙ్ ఇడ్డెకనుంఙ్. సటీ ఒక్కొ కోలి తయార్ కలెకదుంఙ్ అదే సెసానంసాత్.
అమ్నె సిసులత్తి కొంచెం మందిన్ “అమ్నే ‘ఓక్కొ కలముత్ మిర్ అన్ను ఓలెర్. అద్ ఎద్దా వెనుకత్ నీర్ అన్ను ఓల్సతిర్, తానుంఙ్ ఇన్తే అన్ బానత్తి సెసాత్’ ఇసానడ్డత్. ఇద్ తనెద్? అముదు ముండట్ తనెద్ ఇడ్సనన్డద్?” ఇసా ఔరెత్ ఔరి ముడ్నెర్,
ఇంతె ఇండీ అన్ అలుగ్తనున్వై సెసానండాత్. తే, నివ్ ఎత్తింఙ్ సెసతీ? ఇసా నీర్ ఏరీ అన్ వేలుత్ ఓల్సాతొతెర్.
నేండె ప్రబు యేసు క్రీస్తు పేలెనీ అన్ లంక్కి తాదున్ సటీ అన్ జల్దీన్ని అన్నె మేనున్ సయ్సత్ ఇస అనుంఙ్ ఒర్కి.