19 ఈ గొట్టిక్ వాలడ్ యూదు లోప నెరజడ్ ఎదేర్.
యూదు అదుంఙ్ వెన్కత్, “నేండుంఙ్ తన్నె సరీరమున్ ఇమ్ది ఎనంఙ్ నేండుంఙ్ సియ్దద్?” ఇసా ఔర్ ఇన్నెర్.
ఇమ్ద ఆలపుసేక దినమున్ పడిపెద్ అదుంఙ్ ఎత్తి ఇమ్ద దెయ్యం తన వరెతెంద్ అనాయ్ పరుసిక్ తన కొన్సెం మంది ఇంతెర్. మల్ల కొన్సెం మంది, “ఇమ్ద పాప్ కత్తంద్! ఎద్దె ఇంటా సమత్కల్ ఎనంఙ్ కలెంఙ్ సాల్సంద్?” ఇంతెర్. ఇనంఙ్ ఔరున్ లోపా బెదం వత్తిన్.
ఆ పట్నముంఙ్ మంది ఇంది బాగులెత్ పయ్తెర్ కొన్సెం మంది యూదు, మల్ల కొన్సెం మంది అపొస్తులున్ పయ్తెర్.
పేలె సంగమ్ నీర్ మిరయెంఙ్ ఇమంత్తి సాడిగొట్టిక్ అంసాఇసా విసాత్. కొంసెముంఙ్ ఎత్ ఇద్ కరెయ్ నమ్సతుమ్.
తనుంఙ్ ఇంత్తే నీర్ ఇంకా సత్తెనె సబావడి అన్సాతిర్. ఇమున్ నాడుమున్ బేత్బావు అంసా. అదుంఙ్ ఎత్తి నీర్ సెతన్నె సబావ్లాంఙ్ మన్కక్ లాంఙ్ అడ్గనెర్ తా?